به گزارش برنا از اصفهان، اصفهان همیشه به جشن‌های ملی و مذهبی‌اش بالیده؛ از آیین‌های کهن گرفته تا برنامه‌های مدرن فرهنگی. اما این بار ماجرا کمی فرق دارد. قرار است جشن بزرگ امت ماه با حضور چهره‌های سرشناس موسیقی و هنر در بستر خشک زاینده‌رود و کنار پل تاریخی خواجو برگزار شود. آن هم در حالی که مسئولان فرهنگی شهرداری، دغدغه اصلی خود را «مطالبه‌گری برای زاینده‌رود دائمی» عنوان کرده‌اند.
تناقض از همین‌جا آغاز می‌شود؛ چگونه می‌توان در بستری که سال‌هاست خالی از آب است و نماد حسرت و مطالبه مردم شده، بساط شادی و موسیقی پهن کرد و همزمان مدعی بود که هدف این جشن، اعتراض به خشکی رودخانه است؟ برای بسیاری از شهروندان اصفهانی این کار نه‌تنها مطالبه‌گری به حساب نمی‌آید، بلکه بیشتر شبیه عادی‌سازی فاجعه‌ای زیست‌محیطی است که سال‌ها گریبان‌گیر این سرزمین بوده است.
واکنش‌ها هم کم نبود. شبکه‌های اجتماعی پر شد از نقدهای تند مردم؛ مردمی که زاینده‌رود را شاهرگ حیات اصفهان می‌دانند و نمی‌توانند بپذیرند که جای آن آب روان، نورافکن‌ها و صحنه‌های جشن بر بستر خشک رودخانه بدرخشند. حتی مصطفی راغب، یکی از خوانندگان دعوت‌شده، اعلام کرده که اگر مکان برگزاری تغییر نکند، در این برنامه شرکت نخواهد کرد. این موضع، بار دیگر نشان داد که صدای مردم از میان هنرمندان هم شنیده می‌شود.
هیچ‌کس منکر شادی و نشاط اجتماعی نیست؛ جشن میلاد پیامبر رحمت، فرصتی است برای همدلی، وحدت و نشاط. اما آیا نمی‌شد همین جشن در میدان تاریخی نقش جهان یا هر مکان دیگری از شهر برگزار شود؟ جایی که شادی مردم با نماد زخم و خشکی گره نخورد؟
شاید بد نباشد مسئولان این بار به جای ادعای «مطالبه‌گری از بستر رودخانه خشک»، واقعا برای احیای زاینده‌رود کاری عملی کنند؛ چرا که شادی، روی بستر این خشکی، بیشتر شبیه یادآوری درد است تا جشن زندگی.
انتهای پیام
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
