سفری خشن و در عین حال تحسین‌برانگیز به دوستی مردانه

فیلم «پیاده‌روی طولانی» (The Long Walk) داستان گروهی از جوانان را روایت می‌کند که در یک رقابت پیاده‌روی مرگبار در آمریکا شرکت می‌کنند، جایی که قانون حکومت خودکامه این کشور، بازندگان را با مرگ مجازات می‌کند. با این حال، حتی در چنین شرایطی دشوار، شخصیت‌ها پیوندهای عمیقی با یکدیگر برقرار می‌کنند و دوستی‌هایی شکل می‌گیرد که به قلب داستان رنگ و جان می‌دهد.

فیلم، اقتباسی از رمان ۱۹۷۹ استفن کینگ، روی مردان جوانی تمرکز دارد که در یک مسابقه پیاده‌روی طولانی و طاقت‌فرسا شرکت می‌کنند. برنده این مسابقه، ثروت و یک آرزوی دلخواه دریافت می‌کند، در حالی‌که دیگران توسط شخصیت شرور فیلم، سرگرد (مارک همیل)، اعدام می‌شوند. در این مسیر، قهرمانان داستان، ری گراتی (کوپر هافمن) و پیت مک‌وریس (دیوید جانسون)، رابطه‌ای عمیق و تأثیرگذار شکل می‌دهند.

هافمن درباره تجربه بازی با هم‌بازی‌اش می‌گوید: «او یکی از جذاب‌ترین آدم‌هایی است که تاکنون ملاقات کرده‌ام. حتی از طریق تماس تصویری هم این را احساس می‌کنید.» جانسون نیز با احترام و محبت از هافمن یاد می‌کند و می‌گوید: «کوپر جوان است، اما روحیه‌ای بیشتر از سنش دارد.»

نویسنده فیلم، جی تیی مولنر، تمرکز داستان را روی «هسته دوستی» بین ری و پیت می‌داند: «این داستان درباره پیدا کردن کسی است که بتوانید در تمام تاریکی و سختی‌ها با او ارتباط برقرار کنید.»

فیلم همچنین استعاره‌هایی درباره بلوغ مردان و غلبه بر موقعیت‌های زندگی یا مرگ ارائه می‌دهد. 

هافمن و جانسون درباره اهمیت دوستان و الگوهای مردانه در نوجوانی صحبت می‌کنند و تجربه بازی در این فیلم را بازتابی از رشد و اتصال انسانی می‌دانند. هافمن به مادر خود، میمی او‌دانل، به‌عنوان الگویی که او را در نوجوانی حمایت کرده است، اشاره می‌کند: «بخشی از آنچه امروز هستم، به خاطر مادرم است.»

در نهایت، «پیاده‌روی طولانی» نه تنها فیلمی دلهره‌آور است، بلکه تصویری زیبا از دوستی، ارتباط انسانی و تلاش برای بقا ارائه می‌دهد؛ سفری خشن، اما پرمعنا که بازتاب‌دهنده نیاز ذاتی انسان‌ها به پیوند با یکدیگر است.