آیا پیروزی The Pitt در مراسم امی ۲۰۲۵ بازگشتی به عصر طلایی تلویزیون شبکه‌ای است؟

«پیت» (The Pitt) موفق شد به‌عنوان اولین سریال پروسیجرال (هر قسمت داستانی مستقل دارد) از سال ۱۹۹۹ تا امروز جایزه بهترین سریال درام را از آن خود کند؛ عنوانی که پیش از این در همان سال به سریال (The Practice) از شبکه ABC تعلق گرفته بود. این موفقیت می‌تواند نشان دهد که مخاطبان همچنان به روایت‌های طولانی و منظم شبکه‌ای علاقه‌مندند و عصر طلایی تلویزیون شبکه‌ای هنوز به پایان نرسیده است.

سریال «پیت» داستان تیمی از پزشکان و کارکنان بیمارستان را در طول شیفت‌های پرتنش روایت می‌کند و با بهره‌گیری از ترکیبی از کیفیت بالای تولید، بازیگری برجسته و داستان‌سرایی دقیق، توانسته توجه هم منتقدان و هم مخاطبان را جلب کند. نوآ وایل، که پیش‌تر با سریال (ER) شناخته می‌شد، جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی درام را نیز از آن خود کرد و جایگاه سریال را در امی ۲۰۲۵ تثبیت نمود.

این موفقیت اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا «پیت» همزمان ویژگی‌های تلویزیون شبکه‌ای کلاسیک، شامل تعداد مناسب قسمت‌ها و انتشار سالانه منظم و استانداردهای تلویزیون پرستیژ مدرن را با هم تلفیق کرده است. درحالی‌که بسیاری از سریال‌های استریمینگ با تعداد کم قسمت و فاصله طولانی بین فصل‌ها مورد انتقاد قرار می‌گیرند، «پیت» وعده بازگشت به ثبات و قابلیت اعتماد در روایت تلویزیونی را می‌دهد.

کارشناسان معتقدند این موفقیت می‌تواند الگویی برای تولید سریال‌هایی باشد که هم کیفیت هنری بالا دارند و هم نیاز مخاطبان به برنامه‌های منظم و طولانی‌تر را برآورده می‌کنند. پیروزی «پیت» شاید آغازی برای بازگشت عصر طلایی تلویزیون شبکه‌ای در قرن ۲۱ باشد.