بیش از ۶۰۰ واحد صنعتی در حوزه لوازم خانگی مشغول فعالیت هستند/تخریب برندهای ایرانی یعنی بیکاری کارگران

صنعت لوازم خانگی دومین صنعت پس از خودرو سازی در کشور است که امروز سهم به سزایی در جلوگیری از خروج ارز از کشور داشته است این در حالیست که در هفته های اخیر انتقاداتی علیه تولید کنندگان و فعالین داخلی این حوزه مطرح شده است. 

 به طوری که طی دو هفته ابتدایی آبان، حجم انبوهی مطالب منفی در برخی رسانه‌ها، کانال‌های تلگرامی و صفحات اینستاگرامی بامضمون مشترک «کیفیت پایین»، «خطرات زیست‌محیطی»، «عدم رعایت استاندارد‌های جهانی» و «ضربه به حقوق مصرف‌کننده» منتشر شد. در چنین شرایطی ابتدا تصور می‌شود با یک حرکت خودجوش مدنی طرف هستیم، اما وقتی الگوی تکراری انتشار، منابع مشترک تصاویر و حتی عبارات یکسان در متن‌ها را بررسی کنیم، موضوع جالب و قابل تأمل می‌شود.

همین حجم زیاد، هماهنگی و زمان‌بندی این حملات را بررسی کنیم مشخص می‌شود پشت این هیاهو چه می‌گذرد. اگر کمی موضوع را بررسی کنیم به موضوعات جالب‌تر و حتی برخلاف آنچه تلقین می‌شود، می‌‍رسیم. اظهارات تعدادی از مدیران ارشد این صنعت و برخی نهاد‌های مرتبط را کنار هم قرار داده شود و همچنین برخی اعداد و آمار منتشر شده در جا‌هایی مثل کدال و گزارش‌های حسابرسی و البته مصاحبه‌ها و گزارش‌های منتشر شده مسئولان ادوار مختلف، نشان می‌دهد تا سال ابتدای دهه نود بیش از ۹۰ درصد نیاز صنایع لوازم خانگی کشورمان از محل واردات تأمین می‌شد. از سال ۱۳۹۷ این رقم مقداری تغییر کرد به طوری که چیزی حدود ۲۰ درصد صنایع لوازم خانگی کشورمان در داخل تولید می‌شد و مابقی به شرکت‌های خارجی وابسته بودند؛ اینکه یا در کشورمان تولید داشتند و یا از بیرون وارد کشور می‌شد.

اما نقطه عطف رشد صنعت لوازم خانگی به اردیبهشت ۱۳۹۷ بر می‌گردد که آمریکا به صورت یکطرفه از برجام خارج شد و کشور‌ها و شرکت‌های دیگر را نیز تهدید و تطمیع کرد که ایران را ترک کنند و متأسفانه دو شرکت خارجی یعنی «سامسونگ» و «ال جی» باوجود تعهد به کشورمان، به طورت یکطرفه تعهدات‌شان را نقض و کشور را ترک کردند و همین امر سبب شد تولیدکنندگان داخلی صنعت لوازم خاگی دست روی زانوی خود قرار بدهند و بار تأمین نیاز داخلی این صنعت را به دوش بکشند و همین روند باعث شد که وابستگی کشور به واردات صنایع لوازم خانگی خارجی تا ۲۰ درصد کاهش پیدا کند و هم اکنون بیش از ۸۰ درصد بازار لوازم خانگی در دست انبوهی از تولیدکنندگان داخلی است.

واژه «انبوه» از آن جهت اهمیت دارد که طبق گفته مدیران لوازم خانگی هم‌اکنون ۶۰۰ واحد تولیدی فعال در صنعت لوازم خانگی وجود دارند و تازه کلی واحد تولیدی غیرفعال هم مشغول هستند که حتی اگر آنها را حساب نکنیم همین ۶۰۰ واحد نشان می‌دهد چه رقابت سنگینی در این بازار وجود دارد؛ و از قضا همین رقابت تنگاتنگ گاه منجر به تخریب یکدیگر می‌شود. البته از نقش کسانی که سودشان در واردات است هم نباید غافل شد که این روز‌ها در تلاش برای تخریب تولیدکنندگان بزرگ صنعت لوازم خانگی کشورمان هستند.

البته هیچ صنعتی بی‌نقص نیست. این صنعت هم در برخی الگو‌ها نیاز به ارتقای استاندارد‌های زیست‌محیطی دارد، در بعضی خطوط تولیدی هنوز از فناوری‌های قدیمی استفاده می‌شود و در زمینه خدمات پس از فروش، ضعف‌هایی وجود دارد. اما این ایراد‌ها را می‌توان با نظارت سازنده و همکاری مشترک حل کرد، نه اینکه با تخریب یک‌طرفه و هدفمند درصدد به زمین زدن آنها باشیم؛ بنابراین بعید است کسانی که حُسن نیت دارند چنین به تخریب روی بیاورند. طبعاً وقتی انتقاد‌ها بدون ارائه سند و بدون اشاره به دستاورد‌ها و با زمان‌بندی مشکوک منتشر می‌شوند، دیگر نمی‌توان آن را «نقد منصفانه» نامید؛ معمولاً به این کار، پروژه اقتصادی با پوشش رسانه‌ای می‌گویند.

نکته تأسف‌بار ماجرا اینجاست که برخی رسانه‌های معتبر نیز ناخواسته در این بازی نقش ایفا کرده‌اند و بدیهی است حیثیت رسانه وقتی خدشه‌دار می‌شود که به جای تحقیق مستقل، صرفاً بازنشرکننده بیانیه‌های یک‌طرفه شود. یادمان باشد که آزادی بیان، سپری برای تخریب منافع ملی نیست. دفاع از تولید ملی، دفاع از استقلال اقتصادی است. اگر امروز به این توطئه ضریب بدهیم، فردا همین سناریو برای سایر صنایع تکرار خواهد شد؛ بنابراین بهتر است در بازی لابی‌های وارداتی، پرچمدار شفافیت و حمایت از تولید داخل باشیم.

صنعت لوازم خانگی ایران در سال‌های اخیر با وجود محدودیت‌ها، پیشرفت‌های چشمگیری داشته که متأسفانه آن‌گونه که باید به اطلاع عموم نرسیده است. نقد وارد بر انجمن‌ها و متولیان این صنعت آن است که در معرفی دستاورد‌ها و انتقال موفقیت‌ها به جامعه عملکرد مؤثری نداشته‌اند. همین موضوع موجب شده این صنعت توانمند، کمتر شناخته شود و جایگاه واقعی خود را در افکار عمومی نیابد. بازتاب درست واقعیت‌های این حوزه، به شفافیت و درک بهتر جامعه از ظرفیت‌های داخلی می‌انجامد و موجب تقویت روحیه خودباوری و امید به آینده در میان مردم و جوانان خواهد شد.

انتهای پیام/