باشگاه خبرنگاران جوان– اخیراً علی کریمی با انتشار استوری در صفحه اینستاگرامش نوشت: «جمهوری اسلامی یک اپوزیسیون بیشتر ندارد و آن شاهزاده رضا پهلوی است. هرکس دیگری این ادعا را کرد یک خائن به ایران است.»

سال‌هاست جریان‌های سلطنت‌طلب و حامی پهلوی، جمهوری اسلامی را به دیکتاتوری، حذف مخالفان و تک‌صدایی متهم می‌کنند. این نقد‌ها معمولاً با شعار‌هایی مانند آزادی بیان، حق انتخاب مردم و رفراندوم همراه است. اما بررسی رفتار و گفتار بخشی از همین جریان‌ها از جمله همین استوری از علی کریمی، پرسش‌های جدی درباره صداقت این ادعا‌ها ایجاد می‌کند.

در گفتمان مسلط این طیف، اپوزیسیون مفهومی باز و متکثر نیست، بلکه به طور کامل به یک فرد و گروه خاص محدود می‌شود. در این نگاه، هر جریان سیاسی دیگری که با جمهوری اسلامی مخالف است، اما زیر پرچم پهلوی قرار نمی‌گیرد، نه رقیب سیاسی، بلکه «خائن» معرفی می‌شود. این دقیقاً همان منطقی است که خودِ این جریان‌ها آن را به‌عنوان ویژگی دیکتاتوری نقد می‌کنند: تقسیم جامعه به «خودی» و «غیرخودی».

تناقض قابل‌توجه اینجاست، جریانی که هنوز به قدرت نرسیده تحمل هیچ صدای مخالفی را در صف مخالفان خود ندارد، چگونه می‌تواند پس از رسیدن به قدرت، مدعی آزادی و دموکراسی باشد؟

تجربه تاریخی نشان می‌دهد که ذهنیت انحصارطلب، با تغییر موقعیت سیاسی اصلاح نمی‌شود؛ فقط جایگاهش عوض می‌شود.

به نظر می‌رسد این رویکرد بیش از آنکه تهدیدی برای جمهوری اسلامی باشد، تصویری روشن از بحران درونی اپوزیسیونی ارائه می‌دهد که پیش از حل مسئله قدرت، هنوز با مسئله «تحمل دیگری» کنار نیامده است.

منبع: فارس