به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان، اخیراً بر ضرورت کسب میزبانی‌های بزرگ ورزشی برای کشور تأکید کرده است. این اظهارنظر در حالی مطرح می‌شود که زیرساخت‌های ورزشی کشور، به‌ویژه در حوزه فوتبال، با چالش‌های جدی روبه‌روست و پرسش‌های مهمی درباره امکان تحقق چنین هدفی ایجاد کرده است.

برگزاری رقابت‌های بزرگ بین‌المللی مستلزم برخورداری از حداقل ۱۲ ورزشگاه استاندارد با چمن باکیفیت، امکانات حرفه‌ای، نور، رختکن، سیستم‌های امنیتی و خدمات جانبی مناسب است. با این حال، در شرایط فعلی حتی در شهر تهران، به‌عنوان پایتخت کشور، یک ورزشگاه در سطح عالی و کاملاً استاندارد بین‌المللی وجود ندارد. این مسئله تردید جدی ایجاد می‌کند که چگونه می‌توان انتظار داشت کشور از ۱۲ ورزشگاه استاندارد برخوردار باشد.

از سوی دیگر، در سال‌های گذشته بحث ساخت یک ورزشگاه مشترک با کشور چین مطرح شد، اما این پروژه نیز به نتیجه نرسید و عملاً از دستور کار خارج شد. این ناکامی نشان‌دهنده مشکلات ساختاری، مالی و مدیریتی در اجرای پروژه‌های کلان ورزشی است.

در تناقضی آشکار، شهرداری تهران از برنامه‌ریزی برای ساخت یک ورزشگاه ۳۰ هزار نفره خبر داده، در حالی که وزارت ورزش اعلام کرده منابع مالی لازم برای ساخت چنین ورزشگاهی را در اختیار ندارد. این اختلاف نظر و نبود هماهنگی میان نهادهای مسئول، ابهام‌های جدی درباره تأمین مالی و اجرای پروژه‌های ورزشی ایجاد کرده است. بدیهی است وقتی امکان ساخت یک ورزشگاه ۳۰ هزار نفره وجود ندارد، میزبانی رقابت‌های بزرگ بین‌المللی با استانداردهای بسیار بالاتر، با تردید جدی مواجه خواهد بود.

وضعیت فعلی لیگ برتر فوتبال نیز مؤید این مشکلات است. تیم استقلال قرار است دیدار خانگی خود مقابل گل‌گهر را در مشهد برگزار کند و پرسپولیس نیز در اراک میزبان استقلال بوده است. این در حالی است که هر دو تیم از تیم‌های پایتخت محسوب می‌شوند و باید ورزشگاه خانگی مناسب در تهران داشته باشند. نداشتن ورزشگاه استاندارد برای تیم‌های بزرگ پایتخت، نشان‌دهنده ضعف جدی در زیرساخت‌های ورزشی کشور است.

با توجه به موارد مطرح‌شده، این پرسش اساسی مطرح می‌شود که ایران در حال حاضر چند مورد از شرایط لازم برای میزبانی رقابت‌های بزرگ ورزشی را در اختیار دارد؟ تا زمانی که مشکلات زیرساختی، مالی و مدیریتی حل نشود و برنامه‌ریزی منسجم و واقع‌بینانه‌ای صورت نگیرد، تحقق هدف میزبانی رویدادهای بزرگ ورزشی بیشتر به یک شعار شباهت دارد تا یک برنامه اجرایی قابل تحقق.

انتهای پیام/