یوآکیم تری‌یر، فیلمساز نروژی، در تازه‌ترین اثر خود با عنوان «ارزش عاطفی» (Sentimental Value) به سراغ موضوعی حساس و خانوادگی رفته است؛ رابطه پرزخم میان یک کارگردان مشهور و دخترانش. او در گفت‌وگویی با پادکست (Filmmaker Toolkit) تأکید کرده که ساخت این فیلم برایش دشوارترین تجربه بوده، زیرا باید به «نقاط لطیف و صمیمی عشق و جدایی» می‌پرداخت.  

داستان فیلم بر محور شخصیت «گوستاو بورگ» (با بازی استلان اسکاشگورد) می‌چرخد؛ کارگردانی که پس از سال‌ها دوری، برای ساخت فیلمی تازه با حضور دخترش «نورا» (رِناته رینس‌وه) بازمی‌گردد. این پروژه در ابتدا از نگاه دختر، تلاشی خودخواهانه به نظر می‌رسد، اما در پایان مشخص می‌شود که فیلم در واقع نامه‌ای عاشقانه و تلاشی برای آشتی است.  

تری‌یر توضیح داده که نقطه اوج فیلم در صحنه‌ای طولانی و بدون دیالوگ میان پدر و دختر شکل می‌گیرد؛ جایی که نگاه‌ها جایگزین کلمات می‌شوند و مخاطب خود معنای ارتباط را کشف می‌کند. او این پایان را «جادوی واقعی سینما» دانسته و تأکید کرده که حذف یا کوتاه‌کردن آن غیرممکن بود.  

فیلم همچنین با شخصیت «اگنس» (اینگا ایبس‌داتر لیله‌آس)، خواهر کوچک‌تر، به تعادل روایی می‌رسد. او که برخلاف دیگر اعضای خانواده مسیر هنری را رها کرده، نقش ناظر خاموشی را ایفا می‌کند که در نهایت به پیوند دوباره خانواده کمک می‌کند.  

تری‌یر در این گفت‌وگو اشاره کرده که الهام خود را از آثار یاسوجیرو اوزو گرفته و بر قدرت چهره انسانی در سینما تأکید کرده است. او گفت: «چهره انسان بزرگ‌ترین ابزار سینماست؛ چیزی که می‌توان با آن به شکلی بی‌پرده و صمیمی به عمق احساسات دست یافت».  

با این روایت چندلایه و پایانی سکوت‌آمیز، «ارزش عاطفی» نه‌تنها در میان منتقدان، بلکه در رقابت‌های اسکار نیز به‌عنوان یکی از بهترین فیلمنامه‌های سال مطرح شده است.