در این رویداد، یادداشتهای تفاهم برای تولید بیش از ۹۱۰۰ مگاوات برق و قراردادهایی برای ۲۸۴ مگاوات اضافی امضا شد.
ازبکستان بهعنوان یکی از بازیگران اصلی، اعلام کرد ۲۵۰ میلیون دلار در پروژههای ساخت خطوط انتقال، نوسازی پستهای برق و دیگر زیرساختها سرمایهگذاری میکند. این پروژهها قرار است تا مارس ۲۰۲۷ تکمیل شود و بین ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ مگاوات برق از ازبکستان به افغانستان منتقل کند.
عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخستوزیر طالبان، در این نشست از جامعه بینالمللی خواست محدودیتهای مالی و بانکی علیه افغانستان را لغو کند. او تأکید کرد: «بدون دسترسی به سیستمهای مالی جهانی، افغانستان قادر به شکوفایی اقتصادی نخواهد بود.»
افغانستان به دلیل موقعیت استراتژیک در تقاطع مسیرهای حملونقل و دارا بودن ذخایر غنی طبیعی، ظرفیت تبدیلشدن به شریک طبیعی کشورهای منطقه را دارد. در همین چارچوب، چین بر تمایل خود برای پیوستن افغانستان به پروژه «یک کمربند، یک جاده» تأکید کرد و روسیه نیز برای سرمایهگذاری در بخش نفت و گاز اعلام آمادگی نمود.
مقامات طالبان در جریان این کنفرانس تضمینهایی در زمینه امنیت، شفافیت و فرصتهای بلندمدت ارائه کردند و یادآور شدند که ذخایر وسیع طبیعی افغانستان میتواند نیازهای داخلی و بخشی از بازارهای بینالمللی را تأمین کند. آنان افزودند که با بهرهگیری از فناوریهای نوین در استخراج، فرآوری و حملونقل، افغانستان قادر است به یک مسیر حیاتی انرژی میان جنوب و آسیای مرکزی تبدیل شود.
با این حال، کارشناسان هشدار میدهند که بدون اصلاحات داخلی در عرصههای سیاسی و اجتماعی و ایجاد ثبات و اعتماد، حتی امیدبخشترین توافقها نیز ممکن است صرفاً جنبه نمادین داشته باشد.
کنفرانس کابل نشان داد جهان آماده تعامل – هرچند محتاطانه – با کشوری است که سالها درگیر جنگ بوده است. اما تبدیل این تعامل به شراکت واقعی، نه فقط به حمایت خارجی بلکه به توانایی طالبان در ایجاد چارچوب حاکمیتی شفاف و باثبات بستگی دارد. موفقیت در این مسیر میتواند افغانستان را به قطب منطقهای انرژی و تجارت بدل سازد، در حالیکه ناکامی، خطر بازگشت به انزوای پیشین را در پی خواهد داشت.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰