غزل فتحی؛ قهرمان جوانان آسیا از دلفان لرستان | افرا ورزش – آفتاب نو

جامعه ورزشی آفتاب نو:

به گزارش افرا ورزش، غزل فتحی یکی از شش دختر ایرانی بود که در مسابقات کاراته رده‌های سنی پایه آسیا ۲۰۲۵ چین مدال طلا گرفتند.

از شهرستانی کوچک با کمترین امکانات ورزشی تا سکوی قهرمانی آسیا در چین؛ غزل فتحی با پشتکار و اراده، به یکی از امیدهای بزرگ کاراته زنان ایران تبدیل شده است.

غزل فتحی متولد پانزدهم فروردین ۱۳۸۷ در شهرستان دلفان لرستان است؛ دختری که از همان سال‌های کودکی زندگی‌اش را وقف ورزش کرد.

تیم‌های ملی کاراته پایه غزل فتحی

او از سال ۱۳۹۰ کاراته را آغاز کرد و خیلی زود در نخستین سال ورودش به رده نوجوانان، به تیم ملی راه یافت.

غزل، حالا چهار سال است که پیراهن تیم ملی ایران را بر تن دارد و با افتخارات قابل توجه، نامش را در میان کاراته‌کاهای آینده‌دار کشور ثبت کرده است.

غزل درباره آغاز مسیر ورزشی‌اش به افرا ورزش می‌گوید:

از سه چهار سالگی بیشتر وقت روزانه‌ام را در باشگاه می‌گذراندم. اما در شهر دلفان، امکانات ورزشی زیادی برای کاراته وجود نداشت.

همین باعث شد مدتی سراغ رشته‌هایی مثل تکواندو و بسکتبال بروم. با این حال علاقه‌ام به کاراته آن‌قدر عمیق بود که دوباره به این رشته برگشتم.

خوشبختانه خانواده‌ام همیشه حامی من بودند و مسیر را برای ادامه ورزش هموار کردند.

او برای رسیدن به سطح حرفه‌ای مجبور شد بارها شهرستان خود را ترک کند:

چند سال به کرمانشاه رفتم تا زیر نظر سمیرا ملکی‌پور تمرین کنم. بعد از مهاجرت ایشان، کارم را با فاطمه چالاکی ادامه دادم.

در سه چهار سال اخیر تمریناتم را کاملاً حرفه‌ای دنبال می‌کنم؛ گاهی مجبور می‌شوم به استان مازندران بروم تا شرایط مناسب تمرینی داشته باشم. زندگی من عملاً چیزی جز کاراته نیست؛ چه در اردو و چه خارج از آن.

فتحی کارنامه درخشانی دارد: طلای آسیایی نوجوانان در قزاقستان، طلای اوپن روسیه، نقره لیگ جهانی امارات، و حالا طلا و برنز آسیا در رده جوانان.

آخرین افتخار او، کسب مدال طلای وزن ۴۸- کیلوگرم در مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۵ چین است؛ جایی که با شکست رقبایی از سنگاپور، تایلند و ماکائو روی سکوی نخست ایستاد.

او درباره این موفقیت توضیح می‌دهد:

سال گذشته در فیلیپین مدال برنز گرفتم و همین انگیزه شد که امسال برای طلای آسیا تلاش کنم. دوست داشتم مثل دوران نوجوانی، در رده جوانان هم مدال طلا داشته باشم. خدا را شکر که به هدفم رسیدم.

اما رؤیاهای غزل به همین‌جا ختم نمی‌شود:

هدف بزرگ بعدی من طلای مسابقات جهانی است. اگر روزی کاراته دوباره وارد المپیک شود، بدون شک بزرگ‌ترین آرزویم کسب مدال طلای المپیک خواهد بود.

جای کاراته در المپیک خالی است و امیدوارم به زودی دوباره بتوانیم یک رشته المپیکی باشیم.

پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ