احمدرضا عابدزاده در اولین روز از زمستان سال ۱۳۸۸ با ناراحتی از شرایط و رفتاری که با او شده بود، سخن به میان آورد و کاملا مشخص بود که دلش شکسته است.

از اواخر پاییز سال ۱۳۸۸ زمزمه برکناری زلاتکو کرانچار از هدایت پرسپولیس بر سر زبان‌ها افتاده بود و این اتفاق در هفته اول دی همان سال جنبه واقعیت به خود گرفت تا علی دایی جانشین این مربی فقید شود. در همین خصوص احمدرضا عابدزاده که دستیار کرانچار محسوب می‌شد، طی مصاحبه انتقادی در اول دی ۱۳۸۸ سر و صدای زیادی به راه انداخت.

• می‌دانم که اگر کرانچار برود، افرادی سر کار می‌آیند که دوست ندارند من در پرسپولیس باشم و روی نیمکت این تیم بنشینم. البته احمدرضا عابدزاده کسی نیست که بخواهد زیر بلیت افراد رفته و خودش را تحمیل کند.
• هر روزی که نخواهند، از پرسپولیس می‌روم اما انصافا تیم با کرانچار روند مطلوبی دارد و نباید به سرمربی در این مقطع دست زد.

دروازه‌بان اسبق تیم ملی در ادامه همان مصاحبه با اشاره به احتمال این‌که یک روز امیر عابدزاده پسرش در فوتبال ایران بازی کرده و برای تیم ملی درون قفس توری قرار بگیرد نیز تصریح کرد: این نظر شخصی امیر است که فوتبال خود را کجا ادامه بدهد و من افتخار می‌کنم پسرم نیز به مردم کشورش خدمت کند اما حکایت لطف مردم با کم‌لطفی مسئولان ورزش کاملا از یکدیگر جداست. مسئولان ورزش ایران چه گلی بر سر من زدند که حالا بخواهند آن را بر سر پسرم نیز بزنند.