عملکرد پرنوسان پرسپولیس در هفته‌های اخیر، یک بار دیگر ضعف قدیمی این تیم را پررنگ کرده؛ معضلی که مستقیماً به قلب زمین و جلوی خط دفاع برمی‌گردد. جایی که نبود یک هافبک دفاعی تخصصی و فیزیکی، بار اضافی را روی دوش مدافعان گذاشته و تعادل تیم را در فاز دفاعی بر هم زده است.

واقعیت این است که ترکیب فعلی خط میانی پرسپولیس، بیشتر از جنس هافبک‌های بازی‌ساز  بسته شده و نه تخریب‌چی. بازیکنانی که در این سال‌ها در نقش هافبک جلوی دفاع به کار گرفته شده‌اند، نه پست تخصصی‌شان این بوده و نه توانسته‌اند انتظارات تاکتیکی کادرفنی را به‌طور کامل برآورده کنند. همین موضوع باعث شده فضای بین خطوط بارها به نقطه آسیب‌پذیر سرخ‌ها تبدیل شود.

به همین دلیل، اوسمار حالا به جمع‌بندی روشنی رسیده است؛ پرسپولیس برای حفظ تعادل و بالا بردن امنیت خط دفاع، نیاز فوری به یک هافبک دفاعی کلاسیک، قلدر و قابل اتکا دارد. بازیکنی که بتواند ضرب‌آهنگ بازی را بشکند، فضاها را ببندد و آزادی عمل بیشتری به هافبک‌های هجومی بدهد. در کنار جذب مدافع راست و مهاجم نوک، تأکید سرمربی روی این پست نشان می‌دهد او به ریشه مشکل رسیده؛ مشکلی که حل شدنش می‌تواند چهره پرسپولیس را در ادامه فصل به‌طور جدی تغییر دهد.

بیشتر بخوانید: جنگ پرسپولیس و سپاهان جدی‌تر شد