مونیر الحدادی یکی از پرسروصداترین خارجی‌هایی بود که در سال‌های اخیر پا به فوتبال ایران گذاشت؛ بازیکنی با سابقه حضور در بارسلونا که نامش به‌تنهایی برای بالا بردن انتظارات کافی بود. استقلال هم با جذب او یکی از گران‌ترین خریدهای تابستانی‌اش را انجام داد و امیدوار بود این ستاره مراکشی، گره‌های هجومی تیم را باز کند. شروع کار منیر بد هم نبود و در هفته‌های ابتدایی نشانه‌هایی از کیفیت فنی او دیده شد، اما این روند خیلی زود متوقف شد.

پس از آن‌که با تلاش فراوان به دربی رسید، از همان مسابقه به بعد دیگر خبری از درخشش همیشگی‌اش نبود. منیر در سه بازی متوالی نتوانست نقش تعیین‌کننده‌ای در حملات استقلال ایفا کند و همزمان با این افت فردی، آبی‌ها هم به سه تساوی پیاپی رضایت دادند. کاهش اثرگذاری او در بازی‌سازی و خلق موقعیت، به‌وضوح در عملکرد هجومی استقلال دیده شد و انتظارات اولیه را پایین آورد.

یکی از انگیزه‌های اصلی منیر برای حضور در ایران، زنده نگه داشتن شانس بازگشت به تیم ملی مراکش بود؛ هدفی که در عمل محقق نشد. حالا مراکش در جام ملت‌های آفریقا حضور دارد و نامی از منیر در فهرست دعوت‌شدگان دیده نمی‌شود. با توجه به نسل آماده و ستاره‌های پرتعداد مراکش که در تیم‌های بزرگ اروپایی بازی می‌کنند، بعید به نظر می‌رسد حتی در مسیر جام جهانی هم جایی برای او باز شود.

در مجموع، می‌توان گفت منیر الحدادی حداقل در یکی از اهداف مهمش با پیراهن استقلال ناکام ماند. هرچند از نظر مالی این انتقال برای او سود قابل توجهی به همراه داشت، اما از منظر فنی و ملی، حضورش در فوتبال ایران هنوز نتوانسته آن نقطه عطفی باشد که خودش و هواداران استقلال انتظارش را داشتند.