با وجود سال‌ها جنجال رسانه‌ای، همچنان از مشاهده وسایل پرنده‌ای با منشأ و هدف نامعلوم و قابلیت‌هایی غیرمعمول در آسمان آمریکا گزارش می‌شود؛ اشیایی که بنا بر ادعاها بر فراز تاسیسات حساس پرواز کرده و موجب اختلال در پروازهای تجاری شده‌اند و به نظر می‌رسد جست‌وجو برای آنها هنوز ادامه دارد.

به گزارش ایسنا، تمام شگفتی‌های هوایی که به آنها اشاره شد، به اشیاء ناشناس پرنده یا به اختصار UAP مربوط می‌شود. آنها هرچه که هستند، همچنان دیده می‌شوند، گزارش می‌شوند و حتی از طریق فناوری‌های مختلف حسگری مستندسازی می‌شوند. با این حال، با وجود سال‌ها شهادت افشاگران در برابر کنگره، به نظر می‌رسد در سال ۲۰۲۵ روند رسیدگی و روشن‌شدن ابعاد مسئله اشیاء ناشناس پرنده با نوعی بن‌بست روبه‌رو شده باشد. علت این توقف چیست؟

به نقل از اسپیس، متخصصان کلیدی که مسئله اشیاء ناشناس پرنده را ارزیابی می‌کنند هنوز نتوانسته‌اند این معما را حل کنند، اما به نظر می‌رسد درباره آنچه اکنون باید برای روشن‌تر شدن اینکه اشیاء ناشناس پرنده چه هستند و از کجا ممکن است نشأت گرفته باشند انجام شود، توافق دارند.

امروزه شکافی میان رویدادهای کلاسیک اشیاء ناشناس پرنده (UFO) موسوم به «بشقاب پرنده» و مطالعه آنها از منظر علم مشاهده‌ای و آزمایشی در حال شکل‌گیری است. اما به‌کارگیری روش‌ها و ابزارهای علمی نه ساده است و نه ارزان. شاید عامل تعلل، اکراه از صرف زمان، انرژی و پول برای چیزی باشد که بی‌فایده به نظر می‌رسد.

این حوزه، همچون سایر شاخه‌های علمی، بدون تأمین مالی و پشتیبانی نهادی پیش نمی‌رود؛ موضوعی که به‌سبب نگاه منفی تاریخی، سال‌ها با مانع روبه‌رو بوده است. اما امروز، با تغییر رویکرد از تعقیب پرونده‌های قدیمی و گزارش‌محور، پژوهشگران حرفه‌ای و دانشجویان پژوهشی در حال پیوستن به این میدان هستند.

نتیجه این کار، به‌کارگیری روش‌شناسی علمی برای برپایی چارچوب مشاهده‌ای با ابزار مناسب است تا داده‌هایی درباره اشیاء ناشناس پرنده تولید شود که از آن بتوان به نتیجه‌گیری‌های مطمئن‌تر رسید.

آنچه احتمالا رخ خواهد داد این است که منافع ثانویه‌ای پدید آید که اکنون دقیقا قابل پیش‌بینی نیست. شاید علوم تازه‌ای منشعب شوند. بنابراین این یک پیروزی برای رشد دانش و به‌ویژه برای علم خواهد بود. باید تمرکز را حفظ کرد و طراحی چارچوب مشاهده‌ای و ابزارها و شیوه‌های مشاهده‌ای لازم را پیش از آنکه به مجموعه‌داده‌های قابل اتکا برسیم، سامان داد. اما علم همیشه طبق برنامه پیش نمی‌رود. در هر صورت، کارهای زیادی باقی مانده است.

دانشگاه وورتسبورگ در شمال بایرن که یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های آلمان است، مرکز پژوهشی میان‌رشته‌ای برای مطالعات فرازمینی (IFEX) را تأسیس کرده است.

یکی از تلاش‌هایی که دانشگاه در حال توسعه آن است، «AllSkyCAM» نام دارد که توان ثبت اشیاء پرنده ناشناس را دارد. یک سامانه گزارش‌دهی خودکار هم‌اکنون در دست ساخت است و دانشگاه با مرجع ملی هوانوردی غیرنظامی آلمان، برای پژوهش درباره پدیده‌های غیرعادی در حریم هوایی کشور همکاری می‌کند.

همچنین «پروژه گالیله» به رهبری اخترفیزیک‌دان آوی لوب از دانشگاه هاروارد وجود دارد. آن‌ها آرایه‌ای از حسگرها را طراحی و ساخته‌اند تا آسمان را برای پدیده‌های هوایی اسکن کنند و ناهنجاری‌های جوی را که ممکن است منشأ زمینی نداشته باشند، ارزیابی کنند.

این نوع پژوهش می‌تواند داده‌هایی درباره اشیاء پرنده ناشناس تولید کند؛ سپس باید با داده‌ها آزمایش انجام دهیم و نظریه‌هایی را بسازیم. ما هنوز در مرحله طراحی و آزمون چارچوب مشاهده‌ای هستیم.

به گفته رابرت پاول، عضو هیئت اجرایی ائتلاف علمی برای مطالعات اشیاء پرنده ناشناس، لازم است بتوان فرضیه‌ای را به‌طور علمی آزمود. هزینه استقرار یک شبکه از تجهیزات کالیبره و مشخصه‌یابی‌شده، نگهداری آن، به‌دست آوردن مجوز استقرار روی زمین و تحلیل داده‌ها، ده‌ها تا صدها میلیون دلار خواهد بود.

برآوردی از سوی یک مهندس نشان می‌دهد که با فرض ۳۰۰ مشاهده واقعی در سال و با فرض توزیع تصادفی مشاهدات، اگر ۹۳۰ سامانه دوربین خودکار در سراسر آمریکا توزیع شود، احتمال ۹۵ درصدی برای آشکارسازی یک شیء پرنده ناشناس با اندازه ۵۰ فوت یا بزرگ‌تر در طول یک سال وجود خواهد داشت.

تغییرات سازمانی قابل توجهی در سراسر دولت در جریان است که احتمالا به ثمر خواهد نشست. این فرایند در حال بلوغ است تا به نقطه‌ای برسد که بتوانند انتظارات را برآورده کنند.