به بهانه سکوت مسئولین در پاسخگویی به مشکلات مسکن ملی؛ آفتاب آمد دلیل آفتاب !

شاهد این ادعا، نوع برخورد و نگاه وزارت راه و شهرسازی در پروژه طرح نهضت ملی مسکن است؛ پروژه‌ای که از وعده‌های انتخاباتی رییس دولت سیزدهم آغاز شد؛ یعنی ساخت یک میلیون واحد مسکونی در هر سال!  

همه نیک می‌دانیم که هر سکه دو رو دارد؛ یک روی سکه اما، نگاهی خوش بینانه و به عبارت دقیق‌تر “ساده انگارانه” است که می اندیشد ساختار اقتصادی بیمارِ گره خورده با چالش های سیاسی بین المللی از یک سو و سوءمدیریت و خودتحریم های داخلی از سوی دیگر، مانع اجرای وعده‌ای شد که کارشناسان از همان ابتدا بر غیر واقعی بودنش صحه گذاشته بودند.

به هر حال دولت، لنگ لنگان قدمی برداشت و تا آن جا پیش آمد که برخی پروژه ها را آماده واگذاری کند؛ پروژه واوان ، دماوند ، پاکدشت و …. از آن جمله اند. پروژه واوان در اسلامشهر که قرار بود بهمن ماه سال گذشته افتتاح شود تا سال جاری طول کشید و در نهایت به جای تحویل واحدها، دولت در یک چرخش عجیب ولی واقعی! تحویل واحدها را منوط به پرداخت پول مشاعات کرد!.

این در حالی است که وزارت راه و شهرسازی زمین را به طور رایگان از دولت محرومان دریافت کرده و چنین امری حتی در دولت مغضوب قبل نیز سابقه نداشته است. بر این اساس، متقاضیان(بخوانید اقشار ضعیف) یا باید این پول را پرداخت کنند و یا در حالی که مثلا پول واحدی ۱۰۰ متری را پرداخته اند حالا باید به واحدهای ۵۵ متری بسنده کنند.

تازه این روی خوش ماجراست؛ روی ناخوش ماجرا اما، تهدید به حذف از پروژه و انصراف اجباری است؛ امری مسبوق به سابقه که آذر ماه سال ۱۴۰۲ نیز برای پروژه مسکن پرند اتفاق افتاد. گزارشی که همان موقع تجارت نیوز منتشر کرد و در آن تأکید شده بود”مردمی که تا کنون بین ۲۰۰ تا ۷۰۰ میلیون تومان برای واحدهای ۲۷۰ میلیون تومانی مسکن ملی واریز کرده بودند، حالا پیامکی دریافت کرده‌اند مبنی بر اینکه اگر تا بیستم آذرماه ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان بسته به میزان آورده، به حساب دولت واریز نکنند از پروژه حذف خواهند شد.”

حال اگر چه برخی اعضای کمیسیون عمران مجلس از جمله رحمت اله فیروزی وعده پیگیری از طریق مجلس را داده اند و برخی دیگر نظیر مجتبی یوسفی از این امر اظهار بی اطلاعی کرده و واکنش خود را منوط به پرس و جو از مسئولین وزارت راه کرده است اما سوال اینجاست که در شرایط کنونی اساساً زخم زدن به زخم های اقتصادی ناسور مردم با چه هدفی و بر اساس کدام تدبیر مدیریتی انجام می شود؟

درد اگر باشد یکی درمان یکی است

در مقابل این همه سوال بی‌جواب، سکوت؛ ظاهرا تنها پاسخ وزارت راه وشهر سازی است؛ تبختری که خود را به پاسخگویی ملزم نمی بیند و تنها از طریق یک جوابیه از طریق اداره کل راه و شهرسازی تهران درصدد خاموش کردن شعله ای برآمده که در صورت بی‌توجهی، حتما دامان دولت را می سوزاند. جوابیه ای که بر همان مواضع غیر منطقی و غیرعادلانه دولت اصرار ورزیده است و بدون شک، نه با ایدئولوژی مردم سالارانه همخوانی دارد و نه با شعارهای دولت انقلابی! جای آن دارد گریزی بزنیم به خاطراتی که از شهید مظلوم، دکتر بهشتی در اذهان این ملت باقی مانده است؛ وی می گفت: ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت.