این تراشه فکر انسان را می‌خواند | از قفل ذهن تا پرواز دوباره؛ امید تازه‌ای برای بازگرداندن حرکت به بیماران ناتوان

آفتاب نو – یکتا فراهانی: درحالی‌که سال‌ها رؤیای ارتباط مستقیم مغز و ماشین تنها در داستان‌های علمی‌تخیلی روایت می‌شد، اکنون جراحی انجام‌شده در کانادا این رؤیا را به واقعیت نزدیک کرده است. پزشکان کانادایی با همکاری شرکت نورالینک به مالکیت ایلان ماسک، نخستین‌بار تراشه مغزی را روی دو بیمار چهاراندام‌فلج کاشتند. اقدامی که نه‌تنها امید تازه‌ای به بیماران فلج بخشیده، بلکه نقطه عطفی در تاریخ پزشکی و فناوری‌های عصبی محسوب می‌شود.

اهمیت جراحی تاریخی

عمل جراحی در بیمارستان تورنتو وسترن انجام شد؛ جایی که دکتر آندرس لوزانو، جراح نامدار مغز و اعصاب، تیمی از متخصصان را برای اجرای این پروژه حساس هدایت کرد. لوزانو سال‌ها تجربه در زمینه درمان بیماری‌های پارکینسون و افسردگی مقاوم به درمان دارد و این بار نام خود را با یکی از مهم‌ترین دستاوردهای نورالینک گره‌زده است.

تراشه‌ای که سیگنال‌های ذهن را می‌خواند

تراشه مغزی نورالینک به‌گونه‌ای طراحی شده که به طور مستقیم سیگنال‌های مغزی را دریافت می‌کند و آن‌ها را به دستورات قابل‌فهم برای رایانه یا دستگاه‌های رباتیک تبدیل می‌کند. بدین ترتیب بیمارانی که هیچ توان حرکتی ندارند، تنها بافکر کردن قادر به کنترل یک کامپیوتر، تایپ پیام یا حتی هدایت بازوهای رباتیک خواهند بود.

بیشتر بخوانید :

امید تازه برای بیماران فلج

این نخستین‌بار است که نورالینک به طور رسمی در کانادا روی بیماران انسان آزمایش می‌شود. دو بیمار چهاراندام‌فلج که در این جراحی شرکت کرده‌اند، حالا بخشی از تاریخ علم شده‌اند. برای آنان، تراشه نه‌تنها یک ابزار پزشکی، بلکه پلی میان سکوت و توانایی دوباره برای ارتباط با جهان بیرون است.

فراتر از درمان: آینده توان‌بخشی

این پروژه تنها به درمان مشکل فلج بیماران محدود نمی‌شود. دانشمندان امیدوارند با توسعه چنین تراشه‌هایی بتوانند راه‌حل‌هایی برای نابینایی، ناشنوایی یا اختلالات گفتاری بیابند. رابط‌های مغز – ماشین می‌توانند روزی تعریف تازه‌ای از زندگی برای میلیون‌ها بیمار در سراسر جهان رقم بزنند؛ تعریفی که مرز میان انسان و فناوری را از نو ترسیم خواهد کرد.

نقطه عطف در مسیر همگرایی علم پزشکی

کاشت تراشه نورالینک در مغز بیماران کانادایی، نه‌فقط یک دستاورد علمی، بلکه نقطه عطف در مسیر همگرایی علم پزشکی و فناوری‌های نوین است. این گام جسورانه نشان می‌دهد که آینده توان‌بخشی بیماران می‌تواند سرشار از امید باشد. اگر این آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز ادامه پیدا کنند، شاید روزی برسد که فلج دیگر به معنای پایان توانایی نباشد، بلکه آغازی برای ارتباطی تازه میان ذهن و جهان بیرون باشد.