به گزارش افرا ورزش، در سالن کاراته، حنانه صالحی را خیلی‌ها نه فقط با مدال‌هایش، بلکه با انرژی، لبخند و جدیتی که در تمرین دارد می‌شناسند.
دختر ۲۱ ساله اهل ساری از نسل بعدی کاراته ایران که در وزن ۶۸+ کیلوگرم، بار دیگر پرچم کشور را در آسیا بالا برد و طلای رقابت‌های قهرمانی آسیا ۲۰۲۵ چین را به دست آورد؛ همان مدالی که سال قبل در مانیل هم کسب کرده بود.
صالحی امروز در جایگاهی ایستاده که سال‌ها نماد آن حمیده عباسعلی بود؛ وزن سنگین کاراته زنان. وزنی که پس از خداحافظی عباسعلی به نظر می‌رسید جای خالی بزرگی در تیم ملی بگذارد، اما حالا نام حنانه صالحی بیش از هر کس دیگری برای پر کردن آن شنیده می‌شود.
مسیر پر فراز و نشیب؛ از کرونا تا فینال‌های آسیایی
وقتی از او درباره چهار سال حضور پیاپی‌اش در رده امیدها می‌پرسیم، می‌گوید:
به دلیل اینکه مسابقات آسیایی در ماه‌های مختلف برگزار شد، عملاً چهار سال در امیدها ماندم. سال اول در وزن منفی ۶۸ مبارزه کردم و برنز گرفتم.
اما سه سال بعد وزنم را تغییر دادم و در مثبت ۶۸ کیلوگرم به میدان رفتم. خوشبختانه هر سه سال به فینال رسیدم. اگر همان سال اول هم مثبت می‌زدم، حالا چهار فینال پشت سر هم داشتم.
مورد ویژه حنانه صالحی این است که او تجربه‌ای از رقابت در رده سنی جوانان ندارد زیرا این مقطع برای او مصادف با پاندمی کرونا شده بود.
در نتیجه، ویروس جهانی دست حنانه را گرفت و او را از رده نوجوانان، به رده امید پرتاب کرد:
با شیوع کرونا همه‌چیز متوقف شد. پس از آن، رده سنی‌ام تغییر کرد و از جوانان به امید رسیدم در حالی که در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکرده بودم، حتی استانی.
ورود به رده امید از همان استان شروع شد، طلا گرفتم، بعد در کشوری طلا گرفتم و در نهایت هنوز به سن ۱۸ سالگی نرسیده بودم که در وزن منفی ۶۸ فیکس تیم امید شدم.
تصمیم بزرگ؛ تغییر وزن به مثبت ۶۸ کیلوگرم
صالحی ادامه می‌دهد:
در همان سال بعد از مسابقات قهرمانی آسیا، در لیگ جهانی سری A بزرگسالان نایب‌قهرمان شدم. همین باعث شد تصمیم بگیرم وارد دسته وزنی ۶۸+ کیلو شوم. فکر می‌کردم آینده‌ام در این وزن روشن‌تر است.
اولین تلنگر در بزرگسالان
حنانه در سال ۲۰۲۵ برای اولین بار در مسابقات قهرمانی بزگسالان آسیا شرکت کرد. او در حالی در وزن ۶۸+ کیلو رقابت می‌کرد که تیم ایران، پس از پایان دوران حمیده عباسعلی در سه دوره آسیایی، لیلا برجعلی و در یک دوره، شیما آل سعدی را در این وزن در اختیار داشت.
تجربه نخستین حضور قهرمانی آسیا در رده بزرگسالان برای حنانه جوان سنگین بود:
به مسابقه رده‌بندی برای کسب مدال برنز رسیدم اما به حریف اردنی باختم و مدال نگرفتم. برایم سخت بود. احساس می‌کردم جا دارد که بیشتر روی ذهنم کار کنم.
اما فکر می‌کنم همین شکست سبب شد امسال در چین با اعتماد به نفس بیشتری روی تاتامی بروم و دوباره طلای پارسالم را در رده امید تکرار کنم.
دانشجو، اما تمام‌وقت ورزشکار
در کنار کاراته، حنانه صالحی دانشجوی رشته علوم تربیتی است. اما خودش اعتراف می‌کند که ورزش همه‌چیز زندگی‌اش است:
تمامی زندگی من ورزش است. دانشگاه می‌روم اما بیشتر اوقاتم با ورزش می‌گذرد. امسال هم در بزرگسالان و هم در امیدها فیکس شدم. این یعنی همه روزهایم با تمرین و اردو گره خورده.
نوید یک ستاره در سنگین‌وزن؟
حنانه صالحی حالا در ۱۹ سالگی به جایی رسیده که خیلی‌ها او را ادامه‌دهنده راه بزرگان می‌دانند. در وزنی که سال‌ها با نام حمیده عباسعلی گره خورده بود، حالا او نویدبخش آینده‌ای روشن است.
شاید بزرگ‌ترین تفاوت حنانه با هم‌نسلانش در این باشد که خیلی زود آموخته بدون ترس مبارزه کند؛ چه در میادین کوچک و چه روی تاتامی قهرمانی آسیا.
و خودش به سادگی می‌گوید:
من فقط تلاش می‌کنم. مهم نیست کجا باشم، استان، کشور یا آسیا. همیشه فکر می‌کنم باید بهترین خودم باشم. باقی‌اش دست خداست.
این روایت یک قهرمان جوان است. کاراته‌کایی که سکوهایی بسیار را فتح کرده و البته کارهای بسیار زیادی برای انجام دادن، در پیش دارد.
لینک کوتاه : https://afravarzesh.ir/?p=105756
مسئولیت این خبر با سایت منبع و جامعه ورزشی آفتاب نو در قبال آن مسئولیتی ندارد. خواهشمندیم در صورت وجود هرگونه مشکل در محتوای آن، در نظرات همین خبر گزارش دهید تا اصلاح گردد.
آخرین اخبار ورزشی از فوتبال ایران و باشگاه های جهان را در سایت ورزشی آفتاب نو بخوانید
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
