آیا پل توماس اندرسون هنوز استاد سینمای مدرن است؟

ترجمه اختصاصی سلام سینما – نگار رعنایی: چند سال پیش، گفت‌وگویی با مخاطبان آغاز شد: چه کسی امروز استاد بی‌چون و چرای سینماست؟ آن زمان، نظر غالب به پل توماس اندرسن تعلق گرفت. با گذشت پنج سال، اما پرسش این است که آیا او هنوز همان جایگاه را دارد؟

سینما، مانند هر هنر دیگری، در چرخه حرکت می‌کند و هر نسل استاد خود را دارد؛ فیلمسازی که زبان رسانه را بازتعریف می‌کند و آثارش تأثیری غیرقابل انکار بر دیگران می‌گذارد. از دهه ۱۹۵۰ و ظهور نظریه آتوئر، همیشه یک رهبر وجود داشته است: ژان-لوک گدار، میکل‌آنجلو آنتونیونی و فرانسیس فورد کوپولا نمونه‌هایی از این «تاج‌داران» هستند.

پل توماس اندرسن با (Boogie Nights)، (Magnolia) و (Punch-Drunk Love) وارد این مسیر شد و از زمان انتشار (There Will Be Blood) در ۲۰۰۷، به‌طور مستمر در صدر قرار دارد. در نظرسنجی‌های منتقدان، آثار او جایگاه بالایی در دهه‌های مختلف داشت:

(There Will Be Blood) دومین فیلم برتر دهه ۲۰۰۰

(The Master) ششم و (Phantom Thread) هشتم دهه ۲۰۱۰

(Boogie Nights) و (Magnolia) در فهرست ده فیلم برتر دهه ۱۹۹۰

با این حال، اندرسن در هشت سال گذشته اثری دهه‌ساز منتشر نکرده است. (Licorice Pizza) بیشتر پروژه‌ای شخصی و پاندمیک بود تا یک اثر جاه‌طلبانه. اما شواهد اولیه نشان می‌دهد که (One Battle After Another) می‌تواند این خلأ را پر کند.

رقبای او چه کسانی هستند؟

مارتین اسکورسیزی: از نظر وسعت و استمرار، آثارش شش دهه است که مخاطبان را جذب می‌کند، از (The Wolf of Wall Street) تا (Killers of the Flower Moon).

کریستوفر نولان: ترکیب تماشاگرپسندی و روایت جاه‌طلبانه او بی‌نظیر است، هرچند نقدهایی درباره دیالوگ و فاصله احساسی در آثارش وجود دارد.

استیون اسپیلبرگ، آلفونسو کوآرون، برادران کوئن، تارانتینو و دیوید فینچر نیز از دیگر نام‌های شاخص هستند، اگرچه فعالیت‌های اخیرشان شاید به اندازه اوج دوران حرفه‌ای‌شان نبوده است.

بین‌المللی: میشائل هانکه تأثیر گسترده‌ای بر سینمای اروپا داشته، اگرچه به نظر می‌رسد اکنون بازنشسته است، و دیگر نام‌ها شامل پدرو آلمودوار، بونگ جون-هو، پارک چان-ووک، لی چانگ-دونگ و دیگران هستند.

اکنون نوبت شماست: معیارها؟ شهرت، تأثیرگذاری، آثار اخیر و مهم‌تر از همه، اینکه آیا بدون آن‌ها، سینما امروز شکل دیگری داشت یا خیر.