شکست ۷ بر ۱ استقلال مقابل الوصل امارات فقط یک باخت ساده نبود؛ این نتیجه، سنگین‌ترین شکست تاریخ فوتبال ایران در آسیا بود و به معنای واقعی کلمه آبروی فوتبال ما را در سطح قاره برد. تیمی که با میلیون‌ها دلار هزینه، ستاره خارجی و خریدهای پر سر و صدا بسته شد، به شکلی تحقیرآمیز فروپاشید و نشان داد که صرف پول خرج کردن هیچ‌وقت تضمین موفقیت نیست.
وقتی باشگاهی با این همه هزینه و ادعا وارد آسیا می‌شود، انتظاری جز نمایش قدرتمند و آبرومند وجود ندارد. اما نتیجه رقم‌خورده فاجعه‌ای بود که هواداران استقلال و کل فوتبال ایران را شرمنده کرد. ضعف تاکتیکی و بی‌انگیزگی بازیکنان در زمین کاملاً مشهود بود، اما فاجعه اصلی در خط دفاعی رقم خورد؛ جایی که بازیکنانی مثل عارف آقاسی و سهرابیان بارها و بارها اشتباهات ابتدایی مرتکب شدند و عملاً راه را برای آبروریزی هموار کردند.
با این حال جای تعجب است که همین بازیکنان به جای سکوت و عذرخواهی، همچنان در فضای مجازی و مصاحبه‌ها زبان به توجیه و واکنش باز می‌کنند. وقتی شما در زمین کوچک‌ترین نشانی از تعصب، تمرکز و مسئولیت‌پذیری ندارید، جای دفاع از خود باقی نمی‌ماند. هواداران استقلال سزاوار شنیدن توجیهات نیستند؛ آن‌ها شایسته دیدن غیرت و کیفیت واقعی در مستطیل سبزند.
فاجعه ۷–۱ باید زنگ بیدارباشی برای مدیران و بازیکنان استقلال باشد. هواداران میلیونی استقلال سرمایه‌ای هستند که با هیچ پولی خریدنی نیستند؛ احترام به آن‌ها یعنی جنگیدن در زمین، نه انتشار بیانیه و پست‌های بی‌محتوا. اگر قرار است دوباره چنین شب سیاهی تکرار نشود، بازیکنان باید قبل از هر چیز آینه‌ای مقابل خود بگذارند و از خود بپرسند: واقعاً شایسته پیراهن استقلال هستیم یا نه؟
مسئولیت این خبر با سایت منبع و جامعه ورزشی آفتاب نو در قبال آن مسئولیتی ندارد. خواهشمندیم در صورت وجود هرگونه مشکل در محتوای آن، در نظرات همین خبر گزارش دهید تا اصلاح گردد.
آخرین اخبار ورزشی از فوتبال ایران و باشگاه های جهان را در سایت ورزشی آفتاب نو بخوانید
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
