شعار «پرسپولیس باغیرت» چطور به «حیا کن، رها کن» تبدیل شد؟!

اتفاقاتی که این فصل برای پرسپولیس در لیگ برتر -در ۵ مسابقه‌ای که به میدان رفته- افتاده، به شکلی واضح تکراری و ثابت می‌کند این تیم مشکلات زیادی دارد و وحید هاشمیان، راهی طولانی تا درست کردن پرسپولیسی که هواداران از او انتظار دارند، در پیش دارد.

پرسپولیس در تمام طول نیمه اول که جانانه از سوی هوادارانش تشویق می‌شد و هیچ نکته منفی وجود نداشت که تمرکز بازیکنان را به هم بریزد، به جز حرکات انفرادی بیفوما که آن هم طبق پیش‌بینی هیچ ثمری در فوتبال گروهی و مدرن امروزی نداشت، هیچ چیز دیگر از خود نشان نداد.

پرسپولیس هیچ برنامه‌ای برای گل زدن نداشت. تیمی که آشکارا بالانس نیست و هنوز با گذشت یک ششم از فصل، دفاع راست و چپ تخصصی ندارد. تیمی که به جز علیپور و اتکا به شم گلزنی و توانایی او هیچ برنامه‌ای برای گل زدن ندارد. تیمی که حتی روی ضربات ایستگاهی و کاشته هم خطرناک نیست.

نتیجه‌اش را در نیمه دوم و هرچه به اواخر بازی نزدیک‌تر شدیم با واکنش هواداران دیدیم. همان هواداری که از ابتدا یک صدا پرسپولیس را تشویق و ترغیب به حمله می‌کرد، از جایی به بعد به روال همیشگی دست به دامن غیرت بازیکنان شد.

صدای بانوان در تشویق «پرسپولیس باغیرت» کاملا مشخص بود اما تا کی باید به دعای خیر خانواده و غیرت بازیکن امید ببندیم؟ والله که فوتبال علم است و برای گل زدن، تاکتیک و برنامه می‌خواهد! باور کنیم بازیکنان تیم حریف هم خانواده دارند و دعای خیر آنها پشت آنهاست! خدا برای همه هست و غیرت برای همه بازیکنان!

بالاخره باید روزی باور کنیم برای بردن و گل زدن در فوتبال، نیاز به چیزهایی غیر از غیرت و دعای خیر هست و با رمال و دعانویس نمی توان علم و تلاش را دور زد!

اینجا را بخوانید: ویدیو| درگیری و خودزنی پرسپولیسی‌ها/ کار لیدرها با هواداران به زد و خورد کشید!