تحلیل آماری؛ برتری بی‌ثمر شاگردان حدادی‌فر مقابل آلومینیوم

به گزارش برنا از اصفهان، در بازی‌ای که عددها به‌طرز فریب‌دهنده‌ای با ذهنیت‌ها اختلاف داشتند، ذوب‌آهنِ قاسم حدادی‌فر مالکیت بیشتری را در فولادشهر به نام خود ثبت کرد اما بدون امتیاز از زمین بیرون آمد؛ مسابقه‌ای که یک حادثه و تصمیم ویدئویی سرنوشت آن را رقم زد و نشان داد مالکیتِ توپ وقتی به گل تبدیل نشود، به‌خودی‌خود ارزشی ندارد.

ذوب‌آهن در طول ۹۰ دقیقه بیش از نیمی از بازی را در اختیار داشت (۵۸ درصد مالکیت) و آمار خام هم به نفع شاگردان حدادی‌فر بود: ۱۲ شوت در برابر ۶ شوت حریف، سه شوت در چارچوب مقابل دو شوت آلومینیوم و تعداد بیشتری شوت خارج از چارچوب و شوت‌های بلوکه‌شده. این اعداد حکایت از تیمی دارند که سعی می‌کند بازی را در دست بگیرد، ناحیه میانی را اشغال کند و از عرض و ترکیب پاس‌ها برای رسیدن به محوطه خطر استفاده نماید؛ اما برتری عددی در شوت‌ها زمانی معنا می‌دهد که کیفیتِ نهایی کار یعنی دقت ضربه‌ها و تصمیم‌گیری در محوطه همراه باشد و همان‌جا بود که ذوب‌آهن دچار مشکل شد.

داستان بازی را VAR رقم زد؛ در همان دقایق ابتدایی یک گل پذیرفته نشد و بعدها وقتی شایان مصلح با پریدن و فرصت‌طلبی دروازه را باز کرد، باز هم کارشناسی ویدئویی شادی میزبان را کوتاه کرد. اما لحظه تعیین‌کننده نیمه نخست، اعلام پنالتی به سود آلومینیوم پس از بازبینی بود؛ رحمان جعفری از نقطه پنالتی گل برتری را وارد دروازه کرد و شاگردان مجتبی حسینی با آن تک گل راهی رختکن شدند. این سه اتفاقِ ویدئویی نشان داد که داوری و تکنولوژی می‌توانند در ثانیه‌هایی خاص، سرنوشت مسابقه‌ای را که در جریان آن موقعیت‌ها تقسیم شده، تغییر دهند.

ذوب‌آهن از نظر خلق موقعیت برتری نسبی داشت، اما در عمق مشکل آشکاری دیده شد؛ تبدیل مالکیت به شوت‌های مؤثر و ضربات دقیق در چارچوب ناکافی بود و در بسیاری از فازها، آخرین پاس یا واکنش نهایی بازیکنان میزبان را ناکام گذاشت. هم‌زمان ده‌نفره شدن ذوب‌آهن در دقیقه ۶۷ فشار فیزیکی و روانی را روی تیم بیشتر کرد و برنامه‌های حدادی‌فر برای تورم بازی در نیمه دوم را دشوار ساخت؛ تیمی که باید از برتری عددی‌اش استفاده می‌کرد، ناچار شد با کمبود نفرات و تمرکز دست به تعویض‌ها بزند و دفاع از فضای خود را در اولویت قرار دهد.

نکتهٔ دیگر کارایی دروازه‌ها بود؛ مهارهای کلیدی و واکنش‌های لحظه‌ای گلر آلومینیوم جانِ این تیم را نجات داد و در طرف مقابل ذوب‌آهن در چند صحنه نزدیک، نتوانست از غفلتِ مقابلِ دروازه بهره ببرد. در مجموع، آلومینیوم نشان داد چگونه از فرصت محدود و فازهای ثابت یا لحظات حساس بازی استفاده کند؛ ذوب‌آهن اما باید از این بازی درس بگیرد؛ مالکیت زمانی پیروزی می‌آورد که با تصمیم‌گیری‌های درست در محوطه، دقت در ضربات و تاب‌آوری ذهنی همراه شود.

پایان مسابقه با اختلاف یک گل و برتری تیم مهمان رقم خورد، اما تحلیلِ بازی روشن است؛ ذوب‌آهن بازی را «داشت» اما نتوانست آن را «تمام‌ کند». قاسم حدادی‌فر و تیمش حالا دو کار پیش رو دارند: نخست تبدیل مالکیت و عددهای هجومی به گل‌های واقعی از طریق تمرین ضربات پایانی و تیز کردن آخرین پاس‌ها، و دوم مدیریتِ شرایط روانی و تاکتیکی در بازی‌هایی که تصمیمات داوری و لحظات کلیدی می‌توانند همه چیز را تغییر دهند. اگر ذوب‌آهن این دو ضلع را تقویت کند، مالکیت‌های آینده رنگِ پیروزی هم خواهند گرفت.

انتهای پیام