سرمربی تیم ملی تفنگ: باقری دوست من است/ از نظر زیرساخت محدودیت داریم

به گزارش خبرگزاری آنا، محمد زائررضایی در خصوص همکاری خود با فدراسیون بنگلادش گفت: حدود یک سال است که دیگر با فدراسیون بنگلادش کار نمی‌کنم. به دلیل مشکلاتی که در بنگلادش به وجود آمد و هنوز هم بعد از یک سال، رئیس فدراسیون مشخص نشده و وضعیت آنها روشن نیست. در صحبت‌هایی که با فدراسیون داشتم، قرار شد هدایت تیم را برعهده بگیرم. این موضوع واقعاً برایم سخت بود، چون حسین باقری پیش از من سرمربی تیم بوده و او دوست صمیمی من است و نمی‌خواستم دلخوری پیش بیاید که گویا من جای ایشان را گرفته‌ام اما فدراسیون در این باره تصمیم خود را گرفته بود تا کادر جدیدی بیاید و تغییر و تحولی در میان ورزشکاران ایجاد شود. امیدواریم که نتایج خوبی کسب کنیم. آخرین مسابقاتی هم که باقری حضور داشت، نتایج خوبی حاصل شد و امیدوارم ما هم بتوانیم این مسیر را ادامه دهیم و برای مسابقه مصر همگی بیشتر شرکت کنیم.

وی در پاسخ به این سوال که تجربه او در بنگلادش چه تأثیری بر عملکرد او در تیم ملی می گذارد گفت: من سه سال مربی بنگلادش بودم و سرمربیگری در کشور خارجی، واقعاً به آدم کمک می‌کند. بنگلادش در زمان حضور من رئیس و دبیر بسیار قوی داشت و واقعاً دوست داشتند تغییر و تحولی اساسی ایجاد شود. همان‌طور که زمانی در ایران لازلورا آوردند و هرچه یک مربی نیاز داشت برایش مهیا کردند، در بنگلادش هم برای من همین‌طور بود. هرچه نیاز داشتیم، چه از نظر امکانات و تجهیزات، چه از نظر اعزام‌ها، انجام می‌دادند و این باعث شد تیمشان در مدت زمان کوتاهی جهشی بزرگ تجربه کند.

زائر رضایی افزود: حتی شرکت‌های تولید سلاح و لباس متعجب شده بودند که چگونه یک کشور ناگهان این‌قدر رشد کرده است. همه هم به من می‌گفتند تو رفتی آنجا و این اتفاق افتاد. درست است که رفتنم باعث این شد، اما خودِ خواست فدراسیون و سیستم آن کشور هم باعث شد همه اعزام‌ها و توصیه‌های من اجرا شود.  وقتی در هر کشور یا حتی هر شرکتی کسی را به عنوان مشاور استخدام می‌کنند و واقعاً مسیر پیشنهادی او را پیش می‌برند، مطمئناً به نتیجه خوبی می‌رسند.

وی ادامه داد: فدراسیون ما هم تا امروز قول حمایت داده و امیدوارم این حمایت‌ها ادامه داشته باشد. به رئیس فدراسیون هم گفتم تنها قولی که می‌توانم بدهم این است که تمام تلاشم را می‌کنم و بالاترین قول که می‌توانم بدهم این است که هیچ کوتاهی نه از طرف کادر مربیان و نه از طرف ورزشکاران نداشته باشیم و همه‌جوره در مسیر پیشرفت حرکت کنیم.

سرمربی تیم ملی تفنگ در خصوص مدت قرارداد خود گفت: قرارداد من یک‌ساله است و با توافق دو طرف تا ان‌شاءالله المپیک قابل تمدید است.

او در این خصوص که مهم‌ترین ضعف تیم ملی را چه می‌داند گفت: از نظر تکنیکی مشکل خاصی در تیم نیست. امیدواریم بتوانیم با ایجاد روحیه در تیم، نتایج خوبی بگیریم. ورزش ما تجهیزات‌محور است و بدون تجهیزات نمی‌شود. تجهیزاتی که اکنون داریم در دو رشته متفاوت است. در رشته بادی تقریباً خوب هستیم ولی در رشته خفیف واقعاً از دنیا عقب هستیم. با این حال، در مسابقاتی که حدود ۱۵ تا ۲۰ روز پیش در چین برگزار شد، نکونام توانست در رشته خفیف سه وضعیت به فینال راه پیدا کند که نشان‌دهنده توان بالای ورزشکاران ما است.

زائررضایی ادامه داد: برای نکونام توانستیم از جاهای مختلف امکاناتی فراهم کنیم که این اعزام خوب انجام شود، اما برای مسابقه‌ای مثل بازی‌های آسیایی باید برای حداقل ۱۰ نفر چنین امکاناتی فراهم کنیم. یعنی سه نفر تیم اصلی، دو نفر ذخیره، برای آقایان و بانوان. حداقل به ۱۰ سلاح و امکانات به‌روز نیاز داریم تا برای یک مسابقه مهم آماده شویم.

سرمربی تیم ملی تفنگ درباره انتقادات به عملکرد تیم ملی بزرگسالان در مسابقات اخیر گفت: حدس می‌زنم مشکل تکنیکی نباشد. بیشتر باید با ورزشکاران صحبت کنیم تا روحیه و انگیزه مسابقات داشته باشند. به نظرم این مسیر را باید ادامه دهیم، چراکه سه ماه پیش در مسابقه مونیخ نمره قابل قبولی زدند. بعد از آن هم با آن‌ها صحبت کردم. نه تنظیمات تغییر کرده و نه اتفاقی افتاده است. بنابراین بیشتر نیاز داریم با آن‌ها صحبت کنیم تا کار تکنیکی انجام دهیم.

وی درباره حضور شرمینه چهل امیرانی در تفنگ سه وضعیت گفت: معمولاً ورزشکاری که بادی خوب می‌زند، سه وضعیت را هم می‌تواند بزند چون این دو رشته مغایرتی ندارند. البته در حالت‌گیری تفاوت‌هایی هست ولی کلیات شبیه هم است. کسی که در بادی توانایی دارد معمولاً در خفیف هم می‌تواند موفق باشد و فقط نیاز به تنظیمات سلاح و تمرین بیشتر دارد. ما برای همه ورزشکاران شرایط را مهیا می‌کنیم تا خفیف هم بزنند. مدال خفیف با بادی تفاوتی ندارد و حتی مدال گرفتن در خفیف شاید راحت‌تر باشد، چون کشورهای دیگر کمتر در سه وضعیت سرمایه‌گذاری می‌کنند. این می‌تواند برای کشور ما فرصت باشد چراکه پتانسیل های خوبی داریم.

زائررضایی درباره ارتباطات بین المللی خود گفت: چون ورزشکاران خوبی داریم، تیم‌های دیگر مایلند کنار تیم ما تمرین کنند اما این نیاز به سخت‌افزار خوب دارد. باید سالن به‌روز داشته باشیم. قزاقستان یا بنگلادش به من می‌گفتند دوست دارند به ایران بیایند چون بهترین خاطره مسابقاتی‌شان ایران بوده است و خیلی دوست داشتند دوباره اردویی در ایران داشته باشند. اگر فدراسیون این سخت‌افزار را درست کند مطمئناً کشورهای دیگر که ورزشکاران ما را خوب می شناسند مایلند بیایند ببینند ما چه می‌کنیم. یکی از مربیان مالزی به من گفت شما چطور تمرین می‌کنید؟ و خواست بیاید ایران تمرین کند. این فرصت وجود دارد ولی مسئله مهمات هم هست.

وی افزود: اگر کشوری بیاید باید ما فشنگ و ساچمه داشته باشیم تا به آن‌ها برای تمرین بفروشیم. واقعاً بسیاری از کشورها دوست دارند بیایند ایران را ببینند و با تیم ایران تمرین کنند. حتی از غذاهای ایران هم بسیار خوششان آمده است. بنگلادشی‌ها و مالزیایی‌ها می‌گفتند غذاهای ایران خوشمزه است؛ ژاپنی‌ها هم از کباب‌های ما تعریف کردند. هزینه برای آن‌ها بالا نیست، ولی متأسفانه ما از نظر زیرساخت محدودیت داریم. باید در تعامل با کشورهای دیگر اردو بگذاریم. بیشتر به کشور چین تمایل دارم و با آن‌ها هم صحبت کرده‌ام و آن‌ها مایلند این اتفاق بیفتد و گفتند هر وقت بخواهید بیایید ما همه‌جوره حمایتتان می‌کنیم. چین کشور آسیایی بزرگی است و نزدیک محل مسابقات شرق آسیاست و نسبت به اروپا گزینه خوبی محسوب می‌شود. می‌توانیم رابطه‌مان را با چین بیشتر کنیم، چون ورزشکاران بسیار خوبی دارند و ورزشکاران ما اگر کنار آن‌ها تیر بزنند مطمئناً تأثیر مثبت دارد.