آیا صهیون جام زهر را سر می‌کشد ! / جمع بندی مرحله نخست آتش‌بس میان مقاومت فلسطین و رژیم صهیونی .

 

در این یاد داشت ؛  ابتدا به مرور بندهای تثبیت‌شده توافق می‌پردازم، سپس ابعاد امنیتی و راهبردی آن را بررسی می‌کنم و در ادامه به پیامدهای احتمالی بر موازنه قوا و نقش ایران به‌عنوان محور فعال این روند اشاره خواهم داشت.

مهم‌ترین بندهای مرحله نخست آتش‌بس: 

• توقف متقابل عملیات نظامی: توافق بر سر آتش‌بس فراگیر که شامل توقف حملات هوایی و درگیری‌های زمینی است.  

• آزادی اسرا و گروگان‌ها: مقاومت فلسطین متعهد به آزادی تمامی گروگان‌های زنده و تحویل اجساد کشته‌شدگان شد. در مقابل، رژیم اشغالگر نیز باید شماری از اسرای فلسطینی، از جمله محکومان بلندمدت و بازداشت‌شدگان پس از اکتبر ۲۰۲۳ را آزاد کند.  

•عقب‌نشینی نسبی نیروهای صهیونیستی : نیروهای رژیم موظف‌اند به خطوطی از پیش تعیین‌شده در داخل غزه بازگردند و از ورود به برخی مناطق تحت آتش‌بس خودداری کنند.  

•گشایش گذرگاه‌های انسانی و ارسال کمک‌ها: ورود کاروان‌های امدادی و غذایی از طریق مسیرهای امن، بدون محدودیت‌های امنیتی پیشین.  

• سازوکارهای نظارت و تضمین اجرا: پیش‌بینی نقش میانجی‌گران و ناظران بین‌المللی برای جلوگیری از نقض توافق.  

•تعلیق اقدامات خصمانه در طول مذاکرات: استمرار آتش‌بس تا پایان گفت‌وگوها درباره مراحل بعدی.

ابعاد سیاسی ـ امنیتی ـ راهبردی آتش بس: 

از منظر جمهوری اسلامی ایران و متحدانش :  

• تثبیت جایگاه ایران به‌عنوان بازیگر محوری در پرونده فلسطین.  

•تقویت معادله بازدارندگی از رهگذر حمایت‌های مالی، آموزشی و تسلیحاتی. 

• خنثی‌سازی تلاش‌های آمریکا و اسرائیل برای تحمیل راه‌حل‌های یک‌جانبه.  

• پیوند زدن پرونده فلسطین با سایر جبهه‌های منطقه‌ای (یمن، لبنان، عراق، سوریه).  

• افزایش تاب‌آوری در برابر فشارها و تحریم‌های اقتصادی از رهگذر نقش‌آفرینی در روند سیاسی.

از منظر مقاومت فلسطین  : 

• بهره‌گیری از آتش‌بس به‌عنوان فرصتی تاکتیکی برای بازسازی توان و زیرساخت‌ها.  

• ورود به مذاکرات از موضعی قدرتمندتر و پرهیز از امتیازدهی تحمیلی.  

• شکستن انحصار رژیم اشغالگر در تعیین شروط.  

• در عین حال، خطر بدعهدی و کارشکنی رژیم وجود دارد که نیازمند خطوط قرمز روشن و واکنش سریع است.  

• این مرحله می‌تواند آزمونی برای مراحل بعدی و سنجش جدیت طرف‌ها باشد.

از منظر رژیم اشغالگر و حامیان آمریکایی آن: 

• کاهش موقت فشارهای نظامی و بین‌المللی.  

• تلاش برای تضعیف مشروعیت مقاومت از رهگذر شروط مرحله دوم.  

• بازچینی ائتلاف‌های منطقه‌ای و جلب مشارکت برخی دولت‌های عربی در بازسازی.  

• اما هرگونه بدعهدی می‌تواند به واکنش سخت مقاومت و بازگشت به دور تازه‌ای از درگیری‌ها بینجامد.

چالش‌ها و نقاط ضعف احتمالی آتش بس: 

• تعلل یا نقض توافق از سوی رژیم اشغالگر.  

• ابهام در خصوص مرحله دوم (اداره غزه، بازسازی، آینده مرزها و حاکمیت).  

• فشارهای داخلی بر مقاومت و احتمال بروز شکاف.  

• مداخلات خارجی و شروط سیاسی همراه با کمک‌های انسانی.  

• تداوم محدودیت‌ها بر گذرگاه‌ها و کمک‌ها.

جمع‌بندی راهبردی: 

چنانچه مرحله نخست با مدیریت هوشمندانه همراه شود، ایران و مقاومت دستاوردهای مهمی خواهند داشت:  

• نشان دادن اینکه مقاومت صرفاً در جنگ تمام‌عیار معنا نمی‌یابد، بلکه می‌تواند ابزار چانه‌زنی سیاسی نیز باشد.  

• ارتقای جایگاه مقاومت در سطح داخلی و منطقه‌ای.  

• گشودن مسیرهای تازه دیپلماتیک برای ایران به‌عنوان ضامن یا میانجی.  

• و در نهایت، هرگونه نقض توافق از سوی رژیم، مشروعیت واکنش متقابل مقاومت را تقویت خواهد کرد.

  

باید گفت ؛ آتش‌بس پایان راه نیست؛ بلکه مرحله‌ای گذار برای آزمودن صداقت طرف‌هاست. اگر رژیم اشغالگر به تعهدات خود پایبند بماند، این روند می‌تواند به نقطه عطفی مثبت برای مقاومت اسلامی و جمهوری اسلامی ایران بدل شود. اما در صورت بدعهدی، پاسخ سخت و قاطع در مراحل بعدی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.