حامد اسماعیلی – افرا ورزش: در نظرسنجی انجام‌شده میان مخاطبان افرا ورزش در اینستاگرام در ۲۹ آبان، ۹۱ درصد شرکت‌کنندگان معتقد بودند فدراسیون‌های ورزشی ایران در بازتاب موفقیت‌ها «بزرگ‌نمایی» می‌کنند.
به عبارت دیگر مخاطبان از میان ورزشکاران، مربیان و مخاطبان اعتقاد داشتند فدراسیون‌ها تصویری بزرگ‌تر از ارزش واقعی یک دستاورد ارائه می‌دهند.
این نتیجه، نه‌تنها یک برداشت شخصی یا احساسی نیست، بلکه نشانه‌‌ای از تصویر ذهنی تثبیت‌شده در میان مخاطبان ورزش است؛ تصویری که نیازمند تحلیل و بررسی دقیق است:
الف) چرا چنین می‌کنند؟
فشار ساختاری برای توجیه عملکرد
فدراسیون‌های ورزشی در ایران (و بسیاری از کشورهای دیگر) با دو فشار دائمی روبه‌رو هستند:
مورد اول، تقاضای بودجه بیشتر از دولت به عنوان تامین‌کننده هزینه‌ها است و دومی، انتظار کسب نتایج ملموس و شاخص.
وقتی خروجی واقعی با توقعات سیاسی، رسانه‌ای یا افکار عمومی همخوان نیست، بزرگ‌نمایی تبدیل می‌شود به ابزاری برای:
- نشان دادن «پیشرفت ظاهری»
- کاهش فشارهای مدیریتی
- ایجاد توجیه برای بودجه‌های مصرف‌شده
به عبارت دیگر بزرگ‌نمایی یک مکانیسم دفاعی سیستماتیک است برای این که همه‌چیز استاندارد و درست، نشان داده شود.
رقابت برای دیده‌شدن
سامانه مدیریتی ورزش ایران رقابتی است یعنی مدیران هر فدراسیون می‌خواهند در ساختار تصمیم‌گیری رشته خود، «موثر» و «موفق» دیده شوند.
زمانی که ساختار پاداش و ارزیابی عملکرد ورزش، بیشتر بر تصویر رسانه‌ای است تا خروجی واقعی، راه ساده‌تر این است:
از نتایج معمولی یک موفقیت بزرگ بساز!
نبود نظام دقیق سنجش عملکرد
در اغلب کشورهایی که ساختار حرفه‌ای در ورزش خود دارند، برای موفقیت‌های ورزشی شاخص‌های شفافی تعریف شده است که نمی‌توان آن‌ها را سانسور کرد.
این شاخص‌ها به طور معمول عبارت‌اند از:
- کیفیت رقبا: آیا رقبا با تیم اصلی خود شرکت داشتند؟ آیا رقبا به طور کلی، سطح بالایی در آن رشته دارند؟
- سطح مسابقات: رویداد مورد نظر اصولا در چه حد و سطحی برگزار شده و آیا می‌توان موفقیت در آن را ملاک افتخار دانست؟
- ارزش رتبه کسب‌شده: آیا موفقیت یا مدالی که به دست آوردهایم واقعا یک افتخار است؟
- امتیاز جهانی و قاره‌ای: مدال یا رتبه کسب شده در سطح بین‌المللی چه ارزشی به ورزشکار یا تیم ما می‌بخشد؟
در ایران، این شاخص‌ها گاهی یا مبهم‌اند یا نادیده گرفته می‌شوند. در نتیجه، مسابقه‌ای در سطح پایین یا با تعداد کم شرکت‌کننده می‌تواند در رسانه‌های دولتی یا ساختار اطلاع‌رسانی فدراسیون‌های ورزشی یک «فتح بزرگ» نمایش داده شود.
ب) دلایل روان‌شناختی و فرهنگی بزرگ‌نمایی
نیاز به روایت قهرمانی
جامعه‌ای که با بحران‌های اقتصادی و فشارهای اجتماعی فزاینده مواجه است، نیاز روانی به داستان‌های موفقیت دارد. داستان‌هایی که مرهمی بر زخم‌های دیگرند.
فدراسیون‌ها این نیاز را تشخیص داده‌اند و با «پمپاژ روایت‌های قهرمانی» تلاش می‌کنند یک سرمایه عاطفی تولید کنند؛ سرمایه‌ای که گاهی بیشتر از ارزش واقعی موفقیت است.
فرهنگ تمجید از دستاوردهای کوچک
در فرهنگ عمومی ایران، اغلب موفقیت‌های سطح متوسط هم با زبان اغراق بیان می‌شود. این عادت فرهنگی، راه را برای بزرگ‌نمایی رسمی بازتر می‌کند. (مثل شاخص‌های تولید علم یا ادعای کنترل رشد تورم)
برخی فدراسیون‌های ورزشی در همین بستر فرهنگی عمل می‌کنند و می‌دانند این نوع روایت‌سازی با مقاومت کم‌تری روبه‌رو می‌شود.
ادب از که آموختی؟
در بخش‌هایی از سیاست، اقتصاد، هنر و فرهنگ نیز همین «سبک روایت» دیده می‌شود؛ روایت‌هایی که بیش از حد، مثبت و بزرگ جلوه داده می‌شوند.
در این شرایط عجیب نیست که فدراسیون‌های ورزشی هم بخشی از همین الگو باشند؛ الگویی که به دیدن و زندگی با آن، عادت کرده‌اند.
ج) بزرگ‌نمایی در ورزش چه پیامدهایی دارد؟
بی‌اعتمادی عمومی
وقتی ۹۱ درصد مخاطبان افرا ورزش این برداشت را دارند، یعنی فاصله‌ای قابل‌توجه میان «تریبون رسمی ورزش» و «افکار عمومی» شکل گرفته است.
اکنون این پرسش پیش می‌آید که این شکاف چه پیامدهایی را در ورزش ایران ایجاد می‌کند؟
- کاهش اعتماد به فدراسیون‌ها
- بی‌اعتباری منابع رسمی
- افزایش اتکا به منابع غیررسمی و رسانه‌های مستقل
ضربه به قهرمانان واقعی
وقتی عنوان‌های «تاریخی، بی‌نظیر، تاریخی‌ترین» بیش از حد تکرار می‌شود، موفقیت واقعی قهرمانانی که به معنای واقعی، موفقیتی بزرگ کسب می‌کنند، در میان این اغراق‌ها گم می‌شود.
این به زیان ورزشکاران واقعی است.
تضعیف تحلیل تخصصی
اگر هر موفقیت متوسطی «فوق‌العاده» و هر پیروزی معمولی «تاریخی» معرفی شود، فضای تحلیل فنی از بین می‌رود؛ چون مبنای مقایسه از دست می‌رود.
د) تحلیل افکار عمومی: چرا مردم بزرگ‌نمایی را حس کرده‌اند؟
این‌که اکثریت ۹۱ درصدی مخاطبان چنین نظری دارند، پیام روشنی دارد.
مردم هوشیارتر از گذشته‌اند، اخبار مشابه گذشته را با آن‌چه میبینند مقایسه می‌کنند و به لطف جریان آزاد اطلاعات، ارزش واقعی سطوح مسابقات را می‌دانند یا استخراج می‌کنند.
در این شرایط، مخاطب ورزش، اغراق رسانه‌ای را سریع تشخیص می‌دهد. در نتیجه، این یک زنگ خطر است: روایت رسمی دیگر صاحب انحصار بر واقعیت نیست.
— تصویر یا تصاویر درج‌شده در این مطلب، تزیینی هستند.
لینک کوتاه : https://afravarzesh.ir/?p=106796
مسئولیت این خبر با سایت منبع و جامعه ورزشی آفتاب نو در قبال آن مسئولیتی ندارد. خواهشمندیم در صورت وجود هرگونه مشکل در محتوای آن، در نظرات همین خبر گزارش دهید تا اصلاح گردد.
آخرین اخبار ورزشی از فوتبال ایران و باشگاه های جهان را در سایت ورزشی آفتاب نو بخوانید
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
