هوا گرمتر و تمیزتر از بازی؛ قلعه‌نویی در واشنگتن، برنده دربی شد!

حرف‌های قدیمی‌ها را باید با آب طلا نوشت و قاب کرد. آن زمان که نه دانشگاهی بود و نه تحصیلات آکادمیک، اما مردم با تجربه -که مادر علم است- به حقایقی از رمز و راز زندگی رسیده بودند که حاصلش را در تک مصرع و بیت یا جملات به ما منتقل کردند.

حتماً این مثل را شنیده‌اید؛ آفتاب لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی! انگار قرن‌ها قبل از پیدایش و فراگیری فوتبال، نیاکان ما در ایران این دربی و دربی‌های دیگر این سال‌ها را دیده و با این تیتر روی آن، یادداشت نوشته بودند!

هزاران میلیارد از بودجه بیت المال و حق مردمی که بسیاری از آنها نان شب ندارند، خرج فوتبالیست‌هایی می‌شود که از دادن دو پاس ساده به یکدیگر عاجز و مربیانی که هیچ طرح و برنامه‌ای برای پیروزی ندارند. ویترین فوتبال ما و گل سرسبد باشگاه‌هایمان که امسال تمام رکوردهای خرید و مرزهای اسم و رسم را شکسته بودند، در یک نمایش ۱۰۰ دقیقه‌ای هیچ برای ارائه نداشتند! دریغ از یک حرکت ترکیبی!

اصلاً همین که پایتخت ۱۸ میلیون نفری کشور یک ورزشگاه برای بازی دو تیمش ندارد، خود گویای همه چیز است! وقتی بعد از ۴ دهه یک گزارشگر برای این بازی پرورش نداده‌ایم، حقمان شنیدن ادبیات و جملات جناب یوسفی است! تازه شکر که خیابانی نبود! همان داستان همیشه که برو خدا را شکر کن بدتر نیامد! وقتی به جای همه چیز در فوتبال، فقط ادعا داریم دربی مان نیز همین می‌شود.

در هوایی سرد، دربی به مراتب سردتر بود. در فوتبالی که آلودگی از سر تا پای آن می‌چکد،  هیچکس از دیدن تقابل ستاره‌های کاغذی آبی و قرمز تعجب نکرد. در فوتبالی که همین هفته قبل گفته می‌شد قرعه‌کشی جام جهانی را با اقتدار تحریم می‌کنیم تا عزت نفس مان پایدار بماند، برنده دربی سرمربی تیم ملی در واشنگتن بود!

یک عذرخواهی به قلعه نویی بدهکاریم. ما که مدام او را نقد می‌کنیم که این چه طرز بازی بازیکنان تیم ملی است و او که همیشه می‌گفت: بضاعت فوتبال ما همین است. البته که خود او از بانیان همین «فودبال» هستند و در دربی مشخص شد که انصافاً حق با قلعه نویی بود. او خیلی خوب حاصل کار خود و همکارانش را در این دهه ها می شناخت!

اینجا را بخوانید: واکنش فوری پرسپولیس و استقلال به تساوی دربی