حامد اسماعیلی – افرا ورزش: هفته هشتم لیگ برتر بسکتبال زنان با دیداری حساس میان آکادمی سحر و گروه بهمن همراه بود؛ مهمترین بازی نیمفصل اما تهی از حاشیه نبود.
آکادمی سحر با نتیجه ۶۹ – ۵۱ بهمن را شکست داد و با این نتیجه، رقابت در صدر جدول شکل تازهای به خود گرفت. اما آنچه پس از بازی رخ داد، از جنس مسابقه نبود و مرز میان هیجان ورزشی و رفتار حرفهای را مخدوش کرد.
چند ساعت پس از پایان بازی، زهرا عدالتکار—بازیکن باسابقه و شناختهشده آکادمی سحر—در صفحه شخصی خود یک ویدیوی کوتاه منتشر کرد که بخشی از یک آهنگ رپ با مضمون توهینآمیز نسبت به تیم حریف در آن پخش میشد.
رفتار فردی او به همینجا ختم نشد؛ تعدادی از بازیکنان تیم، از جمله فائزه محمدی، شیدا شجاعی، نسرین فلاح، نگین رسولیپور و سارا حسنینی نیز همان ویدیو را در صفحات خود بازنشر کردند.
این واکنش سبب آزردگی بازیکنان گروه بهمن شد؛ آن هم در شرایطی که فضای لیگ، بهطور طبیعی به رقابت، تنش، و هیجان نیاز دارد اما نه به قیمت سست کردن پایههای حرفهایگری.
این اتفاق از جنس یک حاشیه ساده نیست. چند مسئله مستقیم از دل آن بیرون میآید:
۱. واکنش غیرحرفهای پس از مسابقه
وقتی بازیکنی باسابقه (و نه جوان و خام) چنین محتوایی را منتشر میکند، موضوع صرفاً به یک تصمیم اشتباه ختم نمیشود؛ این رفتار برای بازیکنان جوان و کمتجربه تبدیل به الگو میشود.
آنچه قرار بود پایانی با احترام برای یک مسابقه مهم باشد، به زمینهای برای تحقیر حریف تبدیل شده است. جوانترها از شما میآموزند!
۲. ریشههای فرهنگی و خلأ آموزش
این رفتار تنها محصول تصمیم شخصی نیست؛ بلکه راوی ضعف در آموزش رفتار حرفهای است؛ چالشی که در بدنه ورزش قهرمانی ایران بیداد میکند.
در ورزش حرفهای دنیا، رفتار رسانهای بازیکن جزو ساختار رسمی آموزش، قرارداد و آییننامه تیمهاست. بازیکن میداند چه چیزی خطوط قرمز رسانهای است و پیامد آن چیست. در ایران اما این بخش عملاً رها شده است.
۳. تنش زایی در روابط میان باشگاهها
چنین برخوردهایی به همین یک شب و یک استوری ختم نمیشود. چه کسی قادر است به سرعت رفتاری که شاید از سر اشتباه و احساسات صورت گرفته را فراموش کند؟
باشگاهها با هزینه، برنامهریزی، مذاکره و تعامل اداره میشوند، و هر گونه بیاحترامی، زمینهساز خصومتهای ماندگار است؛ چه در زمین، چه در نقلوانتقالات، چه در ارتباطات غیررسمی تیمها.
۴. مسئولیت باشگاهها و فدراسیون
فدراسیون و باشگاهها نقش مستقیم در حفاظت از روح ورزش دارند؛ و اکنون سؤال ملموس و مشخص این است:
ساختار رسمی آموزش رفتار حرفهای کجاست؟ آییننامه واضح بازیکن حرفهای کجاست؟
اصلاح این رفتارها بر عهده چه نهادی است و چگونه پیگیری میشود؟
اگر قرار باشد بازیکن پس از سالها حضور در سطح لیگ همچنان مرز رفتار مسئولانه را نشناسد، باید پذیرفت که مشکل از بازیکن نیست؛ از ساختاری است که او را در این مسیر به امان خدا رها کرده.
نگاه پایانی
لیگ برتر بسکتبال زنان طی سالیان اخیر از نظر سطح فنی تیمها، کیفیت بازیکنان، رسانه و دستمزد رشد کرده؛ اما رشد حرفهایگری و فرهنگ رفتاری، به طور متوازن رشد نکرده است.
پیروزی بزرگ ارزشمند است، اما رفتار بزرگ، ارزشمندتر. رقابت باید جذاب باشد، پرهیجان باشد، اما هرگز نباید به تحقیر ختم شود و این خط قرمز ورزش است.
بازیکن بسکتبال، باید بداند مسئولیتهایی درباره روح ورزش، بسکتبال، تیم و برند باشگاهی خود دارد. فاجعهای رخ نداده اما این اتفاق باید آغاز یک بازنگری باشد.
لینک کوتاه : https://afravarzesh.ir/?p=107283
مسئولیت این خبر با سایت منبع و جامعه ورزشی آفتاب نو در قبال آن مسئولیتی ندارد. خواهشمندیم در صورت وجود هرگونه مشکل در محتوای آن، در نظرات همین خبر گزارش دهید تا اصلاح گردد.
آخرین اخبار ورزشی از فوتبال ایران و باشگاه های جهان را در سایت ورزشی آفتاب نو بخوانید
|
مطالب پیشنهادی از سراسر وب |
