چهره کمتر دیده شده از ورزش بانوان/ مادرانی که با فرزند دوپینگ کردند! 

به گزارش برنا، حضور زنان ورزشکار در میادین ورزشی که همزمان نقش مادری را بر عهده دارند، طی سال‌های اخیر به یکی از روندهای قابل توجه در ورزش ایران و جهان تبدیل شده است. 

این روند نشان می‌دهد که مادری، برخلاف تصورهای کلیشه‌ای، مانعی برای ادامه مسیر حرفه‌ای نیست و در بسیاری از موارد به بخشی از واقعیت امروز ورزش بانوان تبدیل شده است.

از تیم‌های ملی و باشگاهی ایران تا المپیک پاریس ۲۰۲۴، نمونه‌های مختلفی قابل مشاهده است که در آنها بانوان توانسته‌اند بین مسئولیت‌های مادرانه خود و تمرین و رقابت در سطح بالا تعادل برقرار کنند.

«به خاطر پسرم می‌مانم و مبارزه می‌کنم.» شهربانو منصوریان، قهرمان ووشوی جهان، تجربه مادری را هیچ وقت مانع فعالیت حرفه‌ای‌ خود ندانست و برعکس، آن را به عامل برای تقویت انگیزه و استمرار مسیر قهرمانی‌اش تبدیل کرد. منصوریان همزمان با رسیدگی به وظایف مادری، برنامه‌های تمرینی خود را نیز منظم دنبال کرده و در سال جاری نیز در جام جهانی، مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های کشورهای اسلامی افتخارآفرین بود تا نشان دهد مادر بودن برای او با ورزش حرفه‌ای منافاتی نداشته است. 

«خوشحالم که نماد مادران ورزشکار در ایران شدم.» الهام فرهمند پس از زایمان، بازگشتی موفق به میادین داشت و حضور فرزندش در اردوها و مسابقات بین‌المللی، نقطه‌ای نمادین در مسیر ورزش بانوان ایران شد. حضور فرزند او در کنار زمین و در جریان تمرینات و مسابقات، به عاملی انگیزشی برای مسیر حرفه‌ای این بازیکن تبدیل شده است.

میترا کلهر، سرمربی کنونی تیم ملی اسکی آلپاین بانوان که سابقه حضور طولانی مدت در تیم ملی و کسب مدال نقره جهانی در اسکی چمن را دارد، نمونه‌ای از پیوند وظایف مادرانه و فعالیت حرفه‌ای بود. او در دوران ورزشکاری، کودک خود را در اردوها همراه می‌برد و حتی از کوله پشتی مخصوص حمل کودک در تمرینات استفاده می‌کرد.

«من یک مادر بودم که باید آینده فرزندش را تک و تنها می‌ساخت و اجازه کم آوردن در لحظات سخت را نداشت.» زینب مرادی رشنو، مادری که پس از غلبه بر سرطان در میادین بین‌المللی حضور پیدا کرد و مدال نقره پاراآسیایی را کسب کرد. او علاوه بر ایفای نقش مادری، سرپرست خانواده نیز بود. 

مهسا جاور، ملی‌پوش باتجربه روئینگ ایران و مدال‌آور آسیایی، در کنار بزرگ کردن دختر خود همچنان به فعالیت حرفه‌ای ادامه می‌دهد و یکی از امیدهای اصلی کاروان ایران برای بازی‌های آسیایی ناگویاست که سال آینده در تقویم ورزشی کشور قرار دارد. او حتی در دوران کودکی فرزندش نیز از حضور در مسابقات امتناع نکرد.

«فقط آرزو داشتم زودتر پیش پسرم برگردم.» ساره جوانمردی، دارنده مدال‌های متعدد پارالمپیک، با وجود چالش‌های ناشی از رقابت حرفه‌ای در دوران بارداری و پس از آن، در نهایت با کودکی سه‌ماهه در مسابقات پاراآسیایی حاضر شد و مدال نقره کسب کرد. جوانمردی که با لقب ملکه تپانچه آسیا شناخته می‌شود، در پارالمپیک پاریس برای چهارمین بار قهرمان تپانچه ۱۰ متر شد و حالا با چهار طلا و یک برنز، پرافتخارترین بانوی ایران در تاریخ پارالمپیک است و اینها در حالی رخ داده که او مسئولیت مادری را نیز بر عهده دارد.

مرضیه جعفری، مادری داغدار که پس از تجربه از دست دادن فرزند، مسیر حرفه‌ای خود را در مربیگری ادامه داد. او قهرمانی در سطح باشگاهی و سرمربیگری تیم ملی بانوان را پشت سر گذاشت و امسال نیز عنوان بهترین مربی زن سال آسیا را کسب کرد. جعفری سال‌ها در کنار حرفه مربیگری، نقش مادری را نیز ایفا کرد و پس از سوگ افتخاراتش را به روح فرزند خود تقدیم می‌کند.

مادران ورزشکار در المپیک پاریس ۲۰۲۴

در المپیک پاریس، روایت‌های متعددی از زنانی شمیده شد تا المپیک را به صحنه‌ای برای نمایش توان زنانی که میان تمرینات سنگین المپیکی و مسئولیت‌های مادری تعادل برقرار کردند، تبدیل کند‌.

کلاریس آگبگنو، جودوکای فرانسوی که با وجود گذر از دوران تولد نارس و تجربه‌های دشوار شخصی هم طلا گرفت و هم دخترش را همراه داشت. نائومی اوساکا که بازگشت خود را با هدف الگو بودن برای فرزندش معنا کرد. بریتنی گرینر تنها یک ماه پس از استقبال از فرزندش موفق به کسب سومین طلای المپیکی شد. دو ورزشکار روئینگ، بروک فرانسیس و لوسی اسپورز، نیز بلافاصله پس از قهرمانی، مدال خود را با فرزندانشان جشن گرفتند.

در کنار اینها، مادرانی نیز حضور داشتند که حتی با بارداری در مسابقات شرکت کردند. ندا حافظ، شمشیرباز مصری با وجود بارداری هفت ماهه در سابر رقابت کرد و اعلام کرد که سه نفره روی پیست بوده‌اند. یایلاگل رمضانووا از ترکیه نیز با بارداری شش‌ماهه در تیراندازی با کمان شرکت کرد و حتی در یک رقابت حساس به پیروزی رسید. خودش گفته بود کودک در شکمش با لگد زدن زمان مناسب شلیک را به او یادآوری می‌کرد.

 قبل از المپیک پاریس نیز نمونه‌هایی از حضور زنان باردار در میادین جهانی ثبت شده بود. از کری والش جنینگز که در المپیک ۲۰۱۲ لندن بدون اطلاع از بارداری پنج هفته‌ای مدال طلای والیبال ساحلی را کسب کرد تا سرنا ویلیامز که در اوپن استرالیا ۲۰۱۷ با جنین در شکم قهرمان شد و اینبی پارک، گلف باز مطرح جهان که با وجود بارداری دوم در پاریس حاضر شد.

انتهای پیام/