به گزارش آفتاب نو، در دنیایی که معمولاً مدیریت با قدرت، شهرت یا موقعیت سازمانی سنجیده می‌شود، جان آماچی دیدگاهی متفاوت ارائه می‌دهد: او معتقد است که مدیران عالی از طریق تمرین‌های کوچک و روزمره شکل می‌گیرند.

مدیریت برخلاف درک عمومی، یک عنوان شغلی یا جایگاه رسمی نیست؛ بلکه نوعی تمرین دائمی است که در آن «اقتدار» به «اعتماد» و «حضور» به «تأثیرگذاری» تبدیل می‌شود. این نگاه از جان آماچی (John Amaechi)، روان‌شناس برجسته و بازیکن سابق لیگ NBA، ارائه شده است. او باور دارد که مدیریت در لحظات معمول و روزمره زندگی ریشه دارد.

آماچی توضیح می‌دهد: «مدیریت مؤثر، نوعی جادو نیست. بلکه مجموعه انتخاب‌های آگاهانه و مستمر است که با وضوح و هدف انجام می‌گیرند، به گونه‌ای که باعث تقویت دیگران شود، نه سرکوب آن‌ها.» به گفته او، بسیاری از افراد تصور می‌کنند که مدیریت فقط زمانی اهمیت دارد که در کانون توجه قرار گیرند. اما حقیقت این است که مدیران برجسته در تعاملات روزمره‌شان اصول خود را جاری می‌کنند. اعتبار مدیریت حاصل چیزی است که دیگران از رفتار، گفتار و کیفیت ارتباطتان مشاهده و احساس می‌کنند، نه چیزی که خودتان ادعا می‌کنید.

در کتاب تازه خود با عنوان «این جادو نیست: مهارت‌های عادی مدیران استثنایی» (It’s Not Magic: The Ordinary Skills of Exceptional Leaders)، آماچی پنج تمرین اساسی را برای تبدیل مدیریت به عملی ملموس و پایدار معرفی کرده است.

۱. اهمیت مشاهده هدفمند را افزایش دهید

نظارت درست فرصتی برای فهم عمیق‌تر ایجاد می‌کند، نه برای قضاوت کردن دیگران.

آماچی بیان می‌کند: «مدیرانی که به هنر مشاهده اهمیت می‌دهند، الگوهایی را می‌بینند که دیگران قادر به تشخیص آن نیستند؛ از نشانه‌های کوچکی که بی‌انگیزگی را نشان می‌دهد تا اقدامات خلاقانه‌ای که ارزش تقدیر دارند.»

این مهارت نیاز به انضباط دارد: باید قادر باشید بدون قضاوت عجولانه به مشاهده بپردازید، اطلاعات جمع‌آوری کنید و صبور باشید تا تصویر کاملی به دست آید. مشاهده دقیق، پایه‌ای برای جلب اعتماد و درک عمیق ایجاد می‌کند.

۲. عادی‌سازی، تأیید و بازنگری

اعتمادبه‌نفس در محیط‌هایی که افراد به‌درستی دیده شده و تشویق می‌شوند، شکوفا می‌شود.

آماچی اظهار می‌دارد: «تأیید واقعی تنها از طریق تشویق دقیق ممکن است، نه با تمجیدهای سطحی.» او معتقد است که مدیرانی که چالش‌ها را عادی‌سازی می‌کنند، به تیم‌های خود یادآور می‌شوند که مواجهه با ناکامی‌ها امری طبیعی است.

علاوه بر این، بازنگری دقیق و نشان دادن توجه به تلاش‌ها باعث می‌شود افراد توانایی‌های خود را بهتر بشناسند. این روش‌ها به صورت کلی اعتمادبه‌نفسی واقعی و پایدار خلق می‌کنند که در برابر چالش‌های سخت دوام می‌آورد.

۳. واژگان را برای افزایش دقت بهبود دهید

زبان دقیق و متقن باعث ایجاد تفکر شفاف و روشن می‌شود. آماچی هشدار می‌دهد که استفاده سطحی از کلمات می‌تواند منجر به سردرگمی یا نتایج ناخواسته گردد.

او توضیح می‌دهد: «دقت در کلمات، صرفاً ضرورتی فکری نیست بلکه شکلی از انضباط ذهنی است که تفکر و تصمیم‌گیری را شکل می‌دهد.»

سخنان هدفمند احساس شفافیت ایجاد کرده و مسیر کارها و استراتژی‌ها را مشخص‌تر می‌سازد. این مهارت احتمال سوءبرداشت‌ها را کاهش می‌دهد و کیفیت بحث‌ها را در تیم‌ها بهبود می‌بخشد.

۴. بازتاب و خودارزیابی را آشکار کنید

مدیرانی که تأمل و بررسی تصمیم‌های خود را به صورت آشکار به نمایش می‌گذارند، زمینه‌ای برای اعتماد بیشتر و یادگیری فراهم می‌کنند. برخلاف دیدگاه رایج که بازتاب را یک فرآیند خصوصی می‌داند، آماچی بر اهمیت نمایش این فرآیند تأکید دارد.

به گفته او، ارائه شفافیت در پذیرش نقاط ضعف و تصحیح مسیر، نه تنها اعتماد میان تیم را تقویت می‌کند بلکه فرهنگ یادگیری سازمانی را هم بهبود می‌بخشد. او پیشنهاد می‌دهد که مدیران این هفته یک تصمیم اشتباه گذشته خود را با تیم‌شان به اشتراک گذاشته و دلایل اصلاح آن را توضیح دهند.

۵. مدیریت حضور فیزیکی

حضور ظاهری شما، پیش از گفتار، تأثیر قابل‌توجهی بر محیط اطراف دارد. نحوه‌ای که وارد اتاق می‌شوید، می‌نشینید یا صحبت می‌کنید، پیام‌هایی به دیگران منتقل می‌کند.

آماچی می‌گوید: «اگر حضور شما نشانه‌ای از بی‌توجهی یا استرس باشد، محدودیت‌هایی برای دیگران ایجاد می‌کند. اما اگر این حضور آرام و باز باشد، باعث ایجاد اعتماد و انگیزه در تیم می‌شود.»

این حضور نه صرفاً برای نمایش بلکه تلفیقی از درون و بیرون شماست. هماهنگی میان آنچه از درون احساس می‌کنید و آنچه از بیرون نشان می‌دهید، کلید موفقیت مدیریت است.

در پایان، آماچی تأکید می‌کند که مدیریت در عملکردهای روزمره شما و چیزی که دیگران از شما می‌بینند بازتاب پیدا می‌کند، نه در ادعاهایی که ممکن است بیان کنید. کتاب «این جادو نیست» راه‌کارهایی ارائه می‌دهد تا این اصول به صورت سازمانی پیاده‌سازی شوند و فرهنگی پویا ایجاد گردد که در آن مدیریت مهارتی است که همه قابلیت یادگیری آن را دارند.