به گزارش خبرگزاری ورزش ایران (ایپنا)؛ سه ماه پیش مورگان راجرز بیشتر زیر تیغ انتقاد و حتی تمسخر برخی هواداران تیم خودی بود، اما اکنون شرایط کاملاً متفاوت شده است. عملکرد درخشان او باعث شده انتخاب بین راجرز و جود بلینگام برای توماس توخل، سرمربی تیم ملی انگلیس، به چالشی جدی تبدیل شود؛ چالشی که می‌تواند ترکیب اصلی انگلیس در آغاز جام جهانی را دستخوش تغییر کند.

راجرز تحت هدایت توخل، در هر ۱۰ دیدار رسمی تیم ملی به میدان رفته و از نظر تعداد بازی تنها دکلان رایس توانسته به آمار او نزدیک شود. این فصل در لیگ برتر، هفت گل برای باشگاهش به ثمر رسانده که آخرین آنها دبل مقابل منچستریونایتد بوده است. آرامش و تمرکز او در اردوی تیم ملی، در مقایسه با بلینگام، نشانه‌ای از آمادگی بالایش برای نقش پلی‌میکر پشت سر هری کین است.

سیستم تاکتیکی توخل بر پایه هماهنگی و استفاده از بازیکنان مناسب در جای درست طراحی شده و در این چارچوب، حتی کنار گذاشتن نام‌های بزرگی چون بلینگام، فیل فودن یا کول پالمر، گزینه‌ای قابل‌تأمل به نظر می‌رسد. در حالی که پالمر پس از مصدومیت‌های متعدد هنوز در مسیر بازگشت به اوج قرار دارد، راجرز با اعتمادبه‌نفس و خلاقیت خود جایگاهش را مستحکم کرده است.

این تغییر مسیر برای راجرز به شکل غیرمنتظره‌ای سریع رخ داده؛ تنها سه ماه پیش و در دیدار لیگ اروپا مقابل بولونیا، حتی در پربودن استادیوم صدای اعتراض سکوها علیه او به‌خاطر اشتباهات ساده شنیده می‌شد. حالا اما در آستانه کریسمس، همان هواداران او را با هیچ گزینه دیگری برای نقش شماره ۱۰ تیم ملی انگلیس تعویض نمی‌کنند. فوتبال بار دیگر نشان داده که یک فرصت و یک عملکرد خوب می‌تواند همه‌چیز را تغییر دهد؛ همان‌طور که جف هرست در سال ۱۹۶۶ با استفاده از فرصت ناشی از مصدومیت جیمی گریوز تاریخ را ساخت.