همه در جریان اهمیت بازی استقلال و المحرق در بحرین بودند. بازی مرگ و زندگی که نماینده کشورمان تنها با پیروزی می‌توانست به مرحله بعد صعود کند. مهمتر از آن، شکست استقلال در تهران در بازی رفت بود. کیست که سابقه رقابت ایران با تیم‌های عربی را نداند؟ و در بین همه آنها بحرین و منامه که تا ابد روی خاطر فوتبال دوستان سنگینی می کند.

اما از این‌ها اگر بگذریم، استقلال به عنوان پرافتخارترین تیم ایرانی در آسیا، اهمیتی مضاعف برای فوتبال دوستان دارد. در آسیا، استقلال سمبل فوتبال ماست و شکست این تیم به همین دلیل، تلخ تر از شکست سایر تیم‌هاست.

وقتی همه این موارد را با یکدیگر جمع کنیم، ارزش و اهمیت این سه گل و این سه امتیاز بیشتر نمایان می‌شود. ساپینتو در اوج نیاز، دو ستاره ملی پوش خود را کنار گذاشت و همه می‌دانیم که بجز دو استثنا، خریدهای این فصل این تیم تاکنون خیلی به درد آبی ها نخورده‌اند.

اگر استقلال به جز پیروزی، با هر نتیجه برمی‌گشت با توجه به از دست دادن صدر جدول در لیگ برتر، کار مرد پرتغالی برای ماندن روی نیمکت سخت می‌شد. اما او شجاعت کنار گذاشتن بازیکنان نافرمان و میدان دادن به جوانان را داشت. از امروز به بعد رزاق نیا، گودرزی، سحرخیزان، قلی‌زاده و حتی زمانی، دیگر بازیکنان سابق نخواهند بود چون آنها حالا اعتماد به نفس مهره فیکس استقلال بودن را دارند.

و در نهایت این برد قاطع و بدون حرف و حدیث، جایگاه فوتبال ایران در آسیا را به همه یادآوری کرد. با وجود تمام کمبودها و با وجود اختلاف بنیه مالی، فوتبال ایران پیشینه و بضاعت انسانی دارد که تمام کشورهای آسیایی حسرت آن را می‌خورند. نماینده واقعی ایران همین قدر با امثال بحرین و امارات و قطر فاصله دارد که در این بازی مشاهده کردیم.

اینجا را بخوانید: ساپینتو چطور بازی مرگ و زندگی را برد؟