اوسمار ویرا در شرایطی هدایت پرسپولیس را پس از دوران نه‌چندان موفق هاشمیان در ابتدای فصل برعهده گرفت که بسیاری تصور می‌کردند بازگرداندن تیم به کورس قهرمانی زمان‌بر و دشوار خواهد بود. اما نتایج او طی مدت کوتاه، این ذهنیت را کاملاً تغییر داد. پرسپولیس با او در ۶ بازی موفق به کسب ۱۶ امتیاز شده و تنها ۲ امتیاز از دست داده است؛ آماری که نه‌تنها نشان‌دهنده ثبات و نظم تاکتیکی ایجادشده در تیم است، بلکه بیانگر مدیریت رختکن، بازسازی روحی بازیکنان و افزایش انگیزه و کارایی فردی و گروهی آنهاست.

اوسمار سعی کرد تیم را از حالت بی‌برنامه خارج کرده و هویت فوتبالی جدیدی به آن بدهد. چهار کلین‌شیت، عملکرد خوب در خطوط مختلف و احیای بعضی بازیکنان نیمکت‌نشین از جمله نشانه‌های موفقیت اوست. در کنار این مسائل، او کمک کرد پرسپولیس فاصله‌اش با صدر را کاهش دهد و دوباره به یک مدعی جدی تبدیل شود.

اما با تمام این موفقیت‌ها، پیام اوسمار روشن و البته غیرمستقیم است: «من سهم خودم را انجام داده‌ام، حالا نوبت باشگاه است.» این نتایج در واقع به نوعی نشان دادن آدرس به هیات‌مدیره محسوب می‌شود؛ اینکه اگر آنها خواهان ادامه این روند و پایان فصل با جام قهرمانی هستند، باید تیم را در نیم‌فصل تقویت کنند. جذب چند بازیکن در پست‌هایی که پرسپولیس کمبود دارد، نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت برای قهرمانی است.

به بیان ساده، این عملکرد عالی تاکنون یک هشدار و مطالبه‌نامه محترمانه از سوی اوسمار است: با همین داشته‌ها می‌توان جنگید، اما برای بردن جنگ و لمس جام… باید سلاح‌های جدید اضافه شوند.