در سال‌های اخیر، نوعی جراحی زیبایی بسیار بحث‌برانگیز با عنوان «بازسازی دنده» به‌سرعت در حال جلب توجه است؛ روشی تهاجمی که با شکستن کنترل‌شده دنده‌ها و استفاده طولانی‌مدت از گن‌های بسیار تنگ، کاهش محسوس سایز کمر را هدف قرار می‌دهد. با وجود نتایج ظاهری چشمگیر، این روش با درد شدید، هزینه بالا و ریسک‌های جدی همراه است و هنوز اجماع علمی روشنی درباره ایمنی بلندمدت آن وجود ندارد.

بازسازی دنده چیست و چرا محبوب شده است؟

بازسازی دنده روشی نوظهور در جراحی زیبایی بدن است که به‌عنوان جایگزینی برای «برداشتن دنده» معرفی می‌شود؛ روشی که سال‌هاست به‌دلیل حذف کارکرد محافظتی دنده‌ها و ایجاد ظاهری غیرطبیعی مورد انتقاد قرار گرفته است.

شکل مدرن این جراحی اولین‌بار در سال ۲۰۱۷ در روسیه مطرح شد. با این حال، روشی که امروز بیشتر شناخته و استفاده می‌شود و با نام RibXcar شناخته می‌شود، در سال ۲۰۲۲ توسط یک پزشک در پرو طراحی شده است.

در بازسازی دنده، به‌جای خارج کردن استخوان، جراح با برش‌های بسیار کوچک، چند دنده در هر طرف قفسه سینه را به‌طور کنترل‌شده می‌شکند. سپس بیمار باید برای هفته‌ها یا ماه‌ها گن بسیار تنگی بپوشد تا دنده‌ها در وضعیت جدید ترمیم شوند و کمر باریک‌تری مشابه «اندام ساعت شنی» شکل بگیرد.

افزایش محبوبیت این روش که هزینه آن به ۲۰ هزار دلار می‌رسد، بی‌ارتباط با شبکه‌های اجتماعی نیست. تصاویر «قبل و بعد» با تغییرات چشمگیر، این جراحی را به گزینه‌ای جذاب برای افرادی تبدیل کرده که با ورزش، رژیم یا روش‌های غیرتهاجمی به نتیجه دلخواه نرسیده‌اند.

برخی جراحان حتی این روش را به ارتودنسی تشبیه کرده‌اند و می‌گویند همان‌طور که دندان‌ها با فشار تدریجی جابه‌جا می‌شوند، دنده‌ها هم می‌توانند شکل جدیدی بگیرند. ساده‌سازی ظاهری این روند، نقش مهمی در عادی‌سازی این جراحی به‌شدت تهاجمی داشته است.

تجربه بیماران؛ از رضایت ظاهری تا درد فرساینده

افرادی که این جراحی را تجربه کرده‌اند، روایت‌های متنوعی از نتیجه و پیامدهای آن دارند. برخی از کاهش ۵ تا ۱۳ سانتی‌متری دور کمر و افزایش اعتمادبه‌نفس خود سخن می‌گویند و معتقدند نتیجه ظاهری ارزش سختی‌ها را داشته است. در مقابل، گروهی دیگر از درد طاقت‌فرسا و دوره نقاهت طولانی می‌گویند؛ دردی که به گفته بعضی از آن‌ها از زایمان یا سایر جراحی‌های زیبایی شدیدتر بوده است.

در مواردی، بیماران ماه‌ها قادر به انجام کارهای ساده روزمره نبوده‌اند و درد مزمن تا مدت‌ها ادامه داشته است. برخی اعتراف می‌کنند اگر از شدت درد و محدودیت‌های پس از عمل آگاه بودند، هرگز چنین تصمیمی نمی‌گرفتند؛ هرچند هم‌زمان تأکید می‌کنند که نتیجه نهایی از نظر ظاهری رضایت‌بخش بوده است.

نگاه پزشکان و چالش‌های اخلاقی و علمی

جامعه پزشکی هنوز به جمع‌بندی واحدی درباره عمل بازسازی دنده نرسیده است. برخی جراحان معتقدند چون در این روش دنده‌ها برداشته نمی‌شوند، کارکرد محافظتی قفسه سینه حفظ می‌شود و در صورت انجام توسط جراحان آموزش‌دیده، ایمن‌تر از برداشتن کامل دنده است. آن‌ها به برش‌های کوچک، ابزارهای ایمن‌تر و مشاهده فوری تغییر شکل کمر در اتاق عمل اشاره می‌کنند.

در مقابل، منتقدان هشدار می‌دهند که این جراحی بسیار تهاجمی است و داده‌های علمی کافی درباره پیامدهای بلندمدت آن وجود ندارد. خطراتی مانند درد مزمن، اختلال در عملکرد تنفسی، خون‌ریزی داخلی و حتی آسیب به ریه‌ها از جمله نگرانی‌های جدی مطرح‌شده است.

برخی متخصصان می‌گویند توجیه انجام یک عمل انتخابی، آن هم با احتمال بالای درد طولانی‌مدت، از نظر اخلاق پزشکی دشوار است؛ به‌ویژه وقتی فشار شبکه‌های اجتماعی و استانداردهای غیرواقعی زیبایی در تصمیم‌گیری بیماران و رسیدن به اندام «ایده‌آل» زنانه نقش دارد.

مطالعات علمی نیز احتیاط را توصیه می‌کنند. بررسی‌های پژوهشی جدید تأکید می‌کنند که برای تصمیم‌گیری آگاهانه بیماران و تدوین راهنماهای جراحی، به پژوهش‌های باکیفیت‌تر و کارآزمایی‌های تصادفی‌شده نیاز است. تا آن زمان، بازسازی دنده بیش از آنکه یک روش تثبیت‌شده پزشکی باشد، پدیده‌ای در مرز میان نوآوری جراحی و تب زیبایی به شمار می‌آید.