باشگاه خبرنگاران جوان – این روزها که دوباره بحث اعتکاف داغ است، قشرهای مختلفی آماده می‌شوند تا در خانه خدا خلوت کنند. اما کسی نمی‌پرسد نوجوان نسلz امروزی را چطور می‌خواهیم با پیرزن عصا به دستی که با به هم ریختن سکوت، اخم صورتش زیاد می‌شود در یک مراسم معنوی، همراه کنیم؟ شاید این مسئله اعتکاف نیست فقط. دیربازی است که مسجد جای نوجوان و جوان و حتی کودک نیست!

فرقی نمی‌کند شما مادر باشید یا یک جوان تازه متأهل، نوجوان باشید یا دانشجویی که سری به مسجد محل زده است. پیه تذکر میان‌سالان و پیرترها حتماً به تنتان خورده است. در فرهنگ ایرانی، رعایت احترام بزرگ‌تر واجب و جزوی از دین ماست اما گاهی این تذکر شنیدن‌ها، راه برگشتن را سنگلاخی می‌کند. حالا بیاید ما هم کیف پارچه‌ای‌مان را برداریم و برویم یکی از مساجدی که اعتکاف را برای مادرهای مسن و نوجوانان برگزار کرده است و دراین‌بین روایت‌های جالبی شکل‌گرفته که به مسئله گزارش ما ربط زیادی دارد.

ننه برای منم عطر بزن!

مینا از اعتکاف خودش می‌گوید و از مسئله بوی عطری که چالش‌ساز شده بود: «ما با بچه‌ها بادی اسپلش و عطر هم توی وسایلمان بود. کسی نگفته بود نیاورید ما هم ساکمان را پر کردیم از همین چیزهایی که همیشه دم دستمان است. حالا همین قضیه شده بود بهانه مادرهای سن‌وسال دار مسجد که تا بوی عطر می‌آمد از ما فرار می‌کردند و آن‌قدر دور می‌رفتند که این بو بهشان نخورد. تا اینکه یکبار یکی از دخترها عطر حرم امام رضا را درآورد به جانمازش بزند. همان پیرزنی که دعوایمان کرده بود سر عطر زدن، تا عطر حرم را شنید حالش عوض شد. هی قربان‌صدقه امام رضا می‌رفت و به دوستم گفته بود برای سجاده او هم عطر بزند. ما نمی‌دانستیم گریه کنیم یا بخندیم، انگار بالاخره حاج‌خانم هم فهمیده بود عطر خیلی هم بد نیست.»