پارسینه: ایران همیشه دوست داشته در صنعت نظامی حرف زیادی برای گفتن داشته باشه این عشق به داشتن ارتشی قدرتمند قبل از انقلاب هم وجود داشت و تا به امروز در ساختار نظامی کشور دیده می شود.

از قدرت پهپادی ایران جهان چشمه ای را در جنگ اوکراین و نبرد وعده صادق دید اما نکته مهم تر تولید و ساخت جنگنده فوق پیشرفته نسل پنجم است.

در سال ۲۰۱۷ تصاویری از جنگنده ای مهیب و ترسناک منتشر شد که جهان را به شوکی بزرگ فرو برد. رونمایی از قاهر۳۱۳ که تحلیل های متفاوتی در مورد این جنگنده چه در ایران و چه در خارج از ایران دیده شد.

تصاویری که دیده شد بسیار شبیه یک جنگنده بود چیزی که اصلا و مطلقا ماکت نبود شاید در آینده ای نزدیک پرواز این پرنده مخوف را در آسمان کشورمان ببینیم.

چشمگیر ترین قسمت قاهر ۳۱۳ بال های شکسته این جنگنده ایرانی است، شکلی به شدت متفاوت و عجیب که دوستداران صنعت هوانوردی را یاد پروژه بال شکسته بویینگ می اندازد.

در صورتی که بال های پرنده به سمت بالا باشد مانورپذیری بهتری را برای آن به ارمغان می آورد و در صورتی که این طراحی معکوس و به سمت پایین باشد ثبات پذیری بیشتر را به خلبان هدیه می کند.

باید یک نکته مثبت را در این طراحی این جنگنده ایرانی یادآور شد و آنهم جسارت و شجاعت این طراح است که طرحی متفاوت را یه رخ بیننده کشیده است.

نکته مهمت این است که در جنگنده ها و اصولا پرنده ها سیستم هدایت با رایانه انجام می شود و چیزی به نام کنترل دستی وجود ندارد اما در اطلاعاتی که از جنگنده ما دیده می شود این امر به صورت دستی وجود دارد که به شدت از رقبای گردن کلفت خود عقب می ماند البته باید به این نکته هم اذعان داشت که ایران توانایی ساخت چیپست های الکترونیکی و تراشه های مهم صنعت هوانوردی را در این سطح ندارد.

نکته بعدی هوشمند بودن جنگنده های مدرن و نسل پنجم است که قاهر با وجود دستی بودن به سختی می تواند جایی در این میان باز کند البته تا زمانی که پرواز انجام نشود نمی توان به قطعیت رسید که پرنده وطنی چقدر توانمند است. طراحی قاهر را باید ترکیبی از بویینگ و جی۲۰ چینی دانست.

قاهر اینطور که گفته می شود از موتورهای اف ۵ تایگر استفاده می کند که البته با توجه به ازدیاد این موتورها در انبارهای ایران و آشنایی کامل با فناوری این موتورها انتخاب درستی بوده است.

مهندسان ایرانی به شدت به موتورهای سری جی اف ۵ آشنا هستند و با مهندسی معکوس در سال های جنگ و پس از آن انتخاب هوشمندانه ای را برای جنگنده ای با وزن و جثه تایگر در نظر گرفتند و می توان گفت با وجود قدیمی بودن این پیشرانه ها ولی کاملا انتخاب هوشمندانه و عالی بوده است.

قاهر۳۱۳ قرار است جنگنده کوچک و سبکی باشد که به بدنه نیروی هوایی ایران کمک کند پس قیاس آن با اف۳۵ و اف ۲۲ کار بیهوده و غلطی است.حمل سلاح های نسبت کم با توجه به فیزیک این جنگنده ایرانی کاملا منطقی است و قرار است قاهر در ارتفاع پایین و ساختار دفاعی به ایران کمک کند.

دماغه کوچک قاهر به ما نشان می دهد که خبری از رادار قدرتمند نیست که البته با توجه به رهگیر بودن آن این امر هم منطقی است که در سری میگ های روسی هم این امر را شاهد بودیم.

نکته دوم ورودی های هواست که به شکل مستقیم است و اهالی فن به خوبی می دانند که زمانی که جنگنده جریان مستقیم در دهلیزهای خود داشته باشد عملا خیلی مانورپذیر و پنهان کار نخواهد بود. به صورت عرف در هواپیماهای رادار گریز دهلیزهای هوا به شکل اس شکل است که همین امر اعتراف اسرائیلی ها را به همراه داشت که به هیچ عنوان نگران جنگنده ایرانی نیستیم.

اما نکته اینجاست که ایران همیشه چراغ خاموش حرکت کرده است و نشان داده است که کشوری است که می تواند از پس تحریم ها بر بیاید و ناوگان هوایی خود را به روز نگه دارد و حتی تغییرات عمده و جدی روی آن اعمال کند. به طور مثال حمل موشک های روسی بر روی تامکت های ایرانی تعجب جهانیان را برانگیخت و پیشرفت خارق العاده صنعت پهپادی ایران سیلی محکمی به غرب و دشمنان ایران زد.

با وجود جنگ اوکراین و کمک های ایران به روسیه اعتماد محکمی بین ایران و روسیه بوجود آمده است و احتمال این وجود دارد که روس های قسمتی از تکنولوژی هوایی خود را در اختیار ایران قرار دهند و شکست در پروژه های هوایی به هیچ عنوان چیز عجیبی نیست. امریکا تا به امروز بیلیون ها دلار خرج طرح های هوایی خود کرده است و ایران در مسیر درستی از تاریخ قرار دارد و با کمک روس های این پیشرفت سرعت بیشتری خواهد گرفت.

منبع:


اقتصاد ایران