استقلال این روزها شرایط خاصی پیدا کرده و مجتبی فریدونی یکی از اعضای هیات مدیره باشگاه با صراحت می‌گوید نتایج کسب شده توسط ریکاردو ساپینتو رضایت بخش نیست.

پیرامون ادعای مذکور و فضای حاکم بر استقلال با امیررضا واعظی آشتیانی مدیرعامل اسبق آبی پوشان پایتخت صحبت کردیم و البته کار به یک افشاگری مهم هم کشیده شد:

• تابستان امسال بسیاری از پیشکسوتان استقلال می‌گفتند ریکاردوساپینتو برای هدایت این تیم مناسب نیست و منتقدین هم با آنها هم نظر بودند ولی کادر مدیریتی باشگاه استقلال بدون توجه به این نقدها با ساپینتو قرارداد بست. خب حالا که چنین کاری کردید، به پای او بایستید و انرژی مثبت بدهید نه اینکه در تلویزیون صراحتاً بگویید نتایجش راضی کننده نیست.
• به نظرم مدیران باشگاه استقلال با طرح موضوع  عدم رضایت از نتایج تیم کاملاً فرار رو به جلو کرده‌اند و به جای اینکه پاسخگوی شرایط باشند، در نقش منتقد ظاهر شده‌اند. من نمی‌گویم عملکرد سرمربی تیم نقد نشود بلکه معتقدم اتفاقاً برخی افراد فنی و مورد اعتماد که منصف هم باشند، حتماً باید چنین کاری را انجام بدهند ولی طرح موضوع عدم رضایت از نتایج ریکاردو ساپینتو در رسانه‌ها توسط مدیران ارشد باشگاه اصلاً درست نیست.
• موضوع رامین رضاییان مباحث باید از دو جنبه فنی و مدیریتی بررسی شود. من بحث فنی نمی‌کنم ولی در رابطه با امور مدیریتی باید بگویم مدیر ارشد مجموعه در چنین فضایی حکم پدر را دارد و هرگز نباید فراموش کرد که کنار گذاشتن یک بازیکن در واقع آخرین راهکار است و در همان ابتدای کار نباید سراغ آخرین راه حل رفت. این ماجرا باید با تدبیر جلو برود و فراموش هم نکنیم پنجره نقل و انتقالاتی استقلال بسته است و در چنین شرایطی که نمی‌توانیم مهره جدیدی به خدمت بگیریم، از دست دادن ازیکن با تجربه‌ای مثل رامین رضاییان حماقت است و نباید آن را به همین راحتی از استقلال کنار بگذاریم.
• ماجرای کلارنس سیدورف به معنای واقعی کلمه چوب حراج زدن به دلارهای استقلال بود و کادر مدیریتی باشگاه باید گزارشی به مردم ارائه کند و صراحتاً بگوید حضور این فرد در استقلال تحت عنوان مشاور چه حاصلی برای مجموعه داشته است.
• من سال ۱۳۸۸ با صراحت گفتم بخش قابل ملاحظه‌ای از فحاشی‌هایی که در استادیوم‌ها انجام می‌شود، کاملاً هدفمند بوده و عده‌ای برای رسیدن به اهداف خود روی سکوها پول خرج می‌کنند. از خودتان سوال کنید که چطور می‌شود یک بخش مشخصی در استادیوم فارغ از اینکه تیم محبوبشان داخل زمین چه کار می‌کند و چه نتیجه‌ای گرفته،به طور مشخص چند نفر را مورد حمله قرار می‌دهند و برخی افراد خاص را تشویق می‌کنند؟ من این نکته را با تمام وجود احساس کردم و اسناد مکفی هم در موردش به دست آوردم.
• سال ۱۳۸۸ اوج حملات نسبت به من و آقای صمد مرفاوی به عنوان سرمربی استقلال بود. آقایان داخل یک دفتر حوالی پارک ساعی تهران جمع می‌شدند، عوامل خود را فرا می‌خواندند و به آنها پول می‌دادند تا علیه ما دو نفر شعار بدهند! حتی پیغام داده بودند که منتظرند استقلال در لیگ برتر دوباره سیزدهم شده یا به لیگ آزادگان سقوط کند تا با اقتدار برگردند اما به لطف خدا ما در آن فصل نه تنها رتبه سوم لیگ برتر را به دست آوردیم بلکه برای نخستین بار در تاریخ باشگاه استقلال توانستیم از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا صعود کرده و اولین پیروزی رسمی استقلال در داخل خاک عربستان را هم کسب کنیم. جالب است که در آن مقطع دو گروه که ارتباط خیلی خوبی باهم نداشتند، برای کوبیدن استقلال، من و صمد مرفاوی با یکدیگر ائتلاف کرده بودند اما پول‌هایی که خرج کردند در نهایت حرام شد!
• برای ادعای خودم سند دارم و همان زمان قضیه را به اطلاع ارگان‌های خاص نظارتی هم رساندم که اتفاقاً آنها هم موضوع را پیگیری کردند. علاوه بر این، یکی از حاضران در آن جلسه روزی نزد من آمد و حلالیت گرفت. این بنده خدا با صراحت اعتراف کرد به جلسات مذکور دعوت می‌شد و به او پول می‌دادند تا علیه من و صمد مرفاوی در ورزشگاه مردم را تحریک کند.البته چون این شخص حالا از دنیا رفته و دستش کوتاه است، اسمش را نمی‌آورم اما حداقل آنقدر شجاعت و انصاف داشت که پیش خودم اعتراف کرد و حلالیت گرفت.